De Nationale Opera presenteert
Deze productie was te zien in mei 2013
La traviata
Giuseppe Verdi
Opera in tre atti
Libretto van Francesco Maria Piave
Wereldpremière 6 maart 1853, Teatro La Fenice, Venetië
Deze productie
Reprise uit 2008/09
Originele productie Salzburger Festspiele 2005
Première 6 mei 2013
Over de opera
Met de in 1848 verschenen roman La dame aux camélias van Alexandre Dumas koos Verdi voor het eerst een eigentijds gegeven als basis voor een van zijn opera’s – de vrouw die model stond voor de titelpartij was in 1847 gestorven. Ze was een cultfiguur, belichaamde vrijheid en glamour, maar kwam op tragische wijze aan haar eind. De dood werd haar verscheidene malen aangekondigd, maar ze kon de tijd niet tegenhouden. Componist en librettist brachten Dumas’ omvangrijke sociale roman terug tot een psychologisch drama dat zich in essentie tussen drie personen afspeelt. Zo verschillend als de invloeden zijn waaraan Violetta onderhevig is, zo uiteenlopend ook wordt zij in de verschillende bedrijven muzikaal getypeerd.
‘De bevestiging van het leven tot in de dood betekent zowel in de erotiek van het hart als in de lichamelijke erotiek een trotseren van de dood, een onverschilligheid tegenover de dood.’ - Georges Bataille
Het verhaal
I
De Parijse courtisane Violetta Valéry geeft een groot feest. Een jonge bewonderaar van haar, Alfredo Germont, is een van de gasten. Als het gezelschap zich naar een andere kamer begeeft om te gaan dansen, voelt Violetta – die lijdt aan tuberculose – zich niet goed. Alfredo ontfermt zich over haar en vertelt haar dat hij verliefd op haar is. Hoewel Violetta niet echt in de liefde gelooft en altijd vrij wil zijn, maakt Alfredo's ontboezeming grote indruk op haar.
II
Alfredo en Violetta zijn in een buitenhuis gaan wonen, waar ze erg gelukkig zijn. Maar Annina, de dienstmeid, verklapt Alfredo dat Violetta bezig is haar bezittingen te verkopen om hun dure levenswijze te kunnen bekostigen. Onmiddellijk vertrekt hij naar Parijs om hier een stokje voor te steken. Violetta krijgt een uitnodiging voor een feest bij haar vriendin Flora die avond. Zij is niet van plan te gaan. Een heer laat zich aandienen: het is Giorgio Germont, Alfredo's vader. Hij wil een eind maken aan hun 'ongepaste' verbintenis, zodat Alfredo's zuster met een goede partij kan trouwen. Germont zet Violetta dermate onder druk dat zij toegeeft. Ze schrijft Alfredo een afscheidsbrief en vertrekt naar Parijs, om alsnog naar Flora's feest te gaan. Alfredo ziet de uitnodiging en denkt dat Violetta hem heeft verlaten voor een ander. Hij is woedend en wil zijn gram halen op het feest.
Bij Flora wordt kaart gespeeld om hoge inzetten. Violetta wordt vergezeld door baron Douphol, van wie Alfredo een flinke som geld wint. Als Violetta een uitbarsting tussen de twee mannen vreest, neemt ze Alfredo apart. Deze dwingt haar te bekennen dat ze van Douphol houdt; Violetta ziet geen andere mogelijkheid dan te doen alsof dat zo is. Alfredo roept de anderen erbij en werpt zijn gewonnen geld op de grond voor Violetta's voeten. Om deze grove belediging daagt Douphol Alfredo uit tot een duel.
III
Violetta's leven loopt ten einde. Germont schreef haar dat Douphol gewond werd in het duel en dat Alfredo nu weet waarom zij hem had verlaten. Alfredo is op weg naar haar om het weer goed te maken, maar zij voelt dat het te laat is. Buiten passeert een joelende menigte carnavalsvierders. Als Alfredo eindelijk arriveert, maken de geliefden plannen voor de toekomst. Giorgio Germont komt binnen, met de dokter. Na een laatste, korte opleving sterft Violetta.
Team, Cast en Koor
- Muzikale leiding
- Giuliano Carella
- Regie
- Willy Decker
- Instudering regie
- Meisje Barbara Hummel
- Decor
- Wolfgang Gussmann
- Kostuums
- Wolfgang Gussmann
Susana Mendoza - Licht
- Hans Toelstede
- Choreografie
- Athol Farmer
- Dramaturgie
- Klaus Bertisch
- Orkest
- Radio Kamer Filharmonie
- Koor
- Koor van De Nederlandse Opera
- Instudering koor
- Nicholas Jenkins
- Violetta Valéry
- Marina Poplavskaya /
Joyce el Khoury - Flora Bervoix
- Karin Strobos
- Annina
- Diane Pilcher
- Alfredo Germont
- Ismael Jordi
- Giorgio Germont
- Dimitris Tiliakos
- Gastone de Létorières
- Iain Paton
- Barone Douphol
- Roger Smeets
- Marchese d'Obigny
- Jérémie Brocard
- Dottore Grenvil
- Luigi Roni
- Giuseppe
- Richard Prada
- Commisionario
- Leo Geers
- Domestico di Flora
- Sander Heutinck
- Un Cavaliere
- Peter Arink
- Un Ospite
- Athol Farmer
MET STEUN VAN:
ma 20 jan
Oswin Schneeweisz, Theaterkrant (6 mei 2013)
‘Over de jonge sensationele sopraan Marina Poplavskaya (zij speelde in 2009 ook de rol van Violetta) niets dan lof en dat geldt ook voor Giorgio Germont als de vader van Alfredo. Wat een sublieme stemmen en indrukwekkend acteerwerk! […] Ga dat zien! Ga dat horen! Deze reprise is een must voor elke Verdi-liefhebber.’
ma 20 jan
Erik Voermans, Het Parool (7 mei 2013)
‘De veelgeroemde Duitse regisseur Willy Decker maakte zijn tot op het bot uitgeklede enscenering van Verdi’s La traviata voor de Salzburger Festspiele […] De reprise viel bitter tegen. Eigenlijk was het enige lichtpuntje de ontegenzeggelijke groei van tenor Ismael Jordi als Alfredo, die in 2009 nog wat ieletjes had geklonken’
ma 20 jan
Frits van der Waa, de Volkskrant (8 mei 2013)
‘Messcherp is de manier waarop regisseur Willy Decker de teloorgang van de aan tbc lijdende courtisane Violetta Valéry uittekent, en de verbetenheid waarmee ze zich aan het leven vastklampt. […] In zo’n uitgeklede vormgeving komt alles neer op de geloofwaardigheid van de zangers, en daarin schieten Poplavskaya, Jordi en Dimitris Tiliakos (als vader Germont) allerminst tekort.’
