Daniel Robert Silva: ‘Ik wil dat mensen mijn manier van dansen herinneren’
Daniel Robert Silva (23) groeide op in de Braziliaanse favela, waar hij op 10-jarige leeftijd voor het eerst in aanraking kwam met ballet. "Ik had als klein jongetje nooit de droom om balletdanser te warden, maar ik ben gezegend met een bijzonder talent", zegt hij bescheiden. Zijn talent bracht hem vijf jaar geleden naar Nederland, waar hij nu danst als coryphee voor Het Nationale Ballet, een internationaal gezelschap met een uniek repertoire.
Daniel werd ontdekt en begeleid door zijn dansdocent. Zij leerde hem de kneepjes van het vak, bracht hem op haar eigen kosten naar internationale audities en wedstrijden en steunde hem financieel en mentaal, omdat ze vertrouwen had in hem. Daniel is haar dan ook onwijs dankbaar: "Ze is meer dan aIleen mijn docent, ze is familie geworden."
Op haar advies deed hij in 2015 auditie voor Het Nationale Ballet in Amsterdam en werd hij toegelaten tot het eenjarige 'apprentice programma', voor beginnende dansers. lnmiddels danst hij op hoger niveau en is hij nog altijd blij dat hij hier mag dansen. "Dit gezelschap biedt mij troost, zekerheid en respecteert mij volledig. Het voelt geweldig om hier deel van uit te maken."
STATUS-BALLET
In Brazilie is het niet gebruikelijk om van je dans je beroep te maken. "Vooral veel arme mensen begrijpen het niet: het is niet zoals het hoort. Ballet is daar gemaakt voor en door mensen met status", legt Daniel uit. Het laat hem echter koud hoe zijn landgenoten over zijn werk denken.
Daniel weet precies wat hij wil: "Mijn hart ligt bij dansen omdat ik zo anderen echt kan raken en ont roeren. lk wil een inspirerende artiest zijn, met geweldige moves. Mijn focus ligt nu op mezelf. lk heb een zeer kritische kijk op dans en ik weet wat er goed uitziet en wat niet, dus ik probeer mezelf echt beter te maken en mijn eigen manier van dansen te ontwikkelen. lk wil dat mensen zich herinneren: Oh, Daniel Robert doet het zo!"
Of hij zichzelf dan ook als een held ziet? Dat zou hij niet snel zeggen."In mijn ogen is een held iemand die levens redt . Misschien dat ik een held kan zijn in mijn eigen leven, want het opgroeien was zeker hard. Maar het is me gelukt en het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben", zegt Daniel. Hij hoopt wel een voorbeeld te zijn voor vele jongens die ook het ballet in willen gaan, want: "zelf had ik geen Daniel om tegenop te kijken als kleine jongen."
TURBULENTIE
Zijn jeugd was behoorlijk turbulent met een alcoholische en agressieve moeder, een vader die regelmatig achter de tralies zat, het feit dat hij gepest werd omdat hij op jongens valt en het seksueel misbruik dat hij ervaarde vanaf zijn vijfde jaar. "Dat laatste was niet het belangrijkste drama op dat moment in mijn leven. lk was erg jong en het ging een paar jaar door, maar er gebeurde nog veel meer om me heen. Er was zoveel verwarring en tragedie. lk raakte erdoor verdoofd en werd moeilijk en roekeloos als kind. Gelukkig kwamen er kansen op mijn pad en ben ik er goed uitgekomen."
Op zijn achtste overleed zijn moeder en is hij samen met zijn jongere zusje bij zijn oma gaan wonen. "We werden stabieler en gingen in een huis wonen. Maar tegelijkertijd was het erg druk: mijn oma werkte nog, dus ik moest voor mezelf, het huishouden en mijn zusje zorgen." Zijn familie woont nog steeds in Brazilie en daar heeft hij goed contact mee. Zijn oma, zusje en twee oudere zussen spreekt hij wekelijks, 'to catch up'.
Zijn vader spreekt hij ook regelmatig. "Maar dat is meer uit respect, het is niet echt een vader-zoon-gesprek." Of zijn vader trots op hem is, betwijfelt hij. "Hij is er altijd fel op tegen geweest dat ik ballet dans. Dus ik denk niet dat hij super trots op me is, maar dat heb ik ook niet nodig. Hij is in ieder geval blij dat hij kan zeggen dat hij een zoon heeft die in het buitenland woont."
EEN BELANGRIJKE KREET
Om zijn succes vast te houden, zorgt Daniel goed voor zichzelf . "Zowel fysiek als mentaal. lk train hard en eet gezond: plantaardig en vegan, voor het milieu. lk motiveer mezelf door naar andere dansers en balletten te kijken. lk leef wel erg in een bubbel als het op ballet neerkomt, maar het doet me zo goed op dit moment. Het voelt als mediteren voor mij en het inspireert me. lk ben echt bezig met mijn vak."
Hij werkt hard aan zijn Nederlands, ook handig als hij tijdens een Black Lives Matter-demonstratie midden op de Dam staat en mee wil protesteren. "Het voelde alsof ik op een begrafenis was, maar het was fijn om erbij te zijn en mensen hun verhalen te zien delen en te beseffen dat we meer gemeen hebben dan we soms denken." Tijdens de quarantaine maakte hij een solostuk over dit thema. "lk vond het fijn om mijn kunstvorm te kunnen gebruiken voor zoiets belangrijks. Mijn Absence-solo is letterlijk een kreet."
Dat licht Daniel toe: "De media laten ons aIleen zien als we vermoord of opgepakt warden of als er een tragedie gebeurt. Maar hoe zit het met de mooie dingen die wij doen?" Het is volgens hem dan ook belangrijk dat zwarte mensen meer gerepresenteerd warden. "Als ze ons kansen zouden geven, hebben we een kans om gezien te warden", aldus Daniel.
Daniel Robert Silva is te zien tijdens de opening op 1 oktober in het Internationaal Theater Amsterdam.
Foto: Michel Schnater
Foto en beeld: Lesley Adu
Dit artikel komt uit het magazine van Black Achievement Month
https://www.blackachievementmonth.nl/