De musici van Dutch Doubles
Dutch Doubles is een programma waarin Nederlandse choreografen samenwerken met kunstenaars uit andere disciplines om nieuw werk te creëren. In deze tweede editie van Dutch Doubles staat de verhouding tussen muziek en dans centraal.
Ontmoet in dit artikel de musici van Dutch Doubles. In deze videoportretten vertellen zij op een persoonlijke manier over hun inspiratie, muziek en dans.
REMY VAN KESTEREN
Risico nemen, ver weg van de gebaande paden blijven en echt iets nieuws neerzetten. Dat waren de uitgangspunten voor de bijdrage van choreograaf Ernst Meisner en harpist Remy van Kesteren. Over de inhoud van hun creatie willen de twee niet al te veel zeggen.
Remy: ‘We willen ruimte laten voor ieders interpretatie, want juist dat is het mooie van kunst. Het zou zonde zijn om te zeggen: “Kijk, dit stelt een appel voor”, terwijl iemand anders er misschien wel een banaan in ziet.’
Bekijk het verhaal van Remy van Kesteren
Michael Benjamin
Bij een van de repetities van haar ballet Mångata, begin 2017 gemaakt voor de Junior Company van Het Nationale Ballet, zag choreografe Wubkje Kuindersma dansers Marijn Rademaker en Timothy van Poucke samen staan praten en ze dacht: ‘Wow! Wat een bijzondere chemie gaat eruit van die twee mannen. Ik wilde meteen dolgraag iets voor en met hen maken.’
Artistiek directeur Ted Brandsen kwam met een suggestie voor de componist: Michael Benjamin. Beide nummers worden door Michael zelf uitgevoerd en gezongen op toneel. Hij is autodidact en beschouwt zichzelf eerder als componist en zanger dan als uitvoerend muzikant. “Ik vind het componeren en zingen heel leuk om te doen. Gitaar of piano maakt me niet zoveel uit.” Hij noemt zich vooral beïnvloed door grootheden uit de jaren zestig en zeventig: Bob Dylan, Leonard Cohen, Johnny Cash. “Ik houd van wat zwaardere stemmen, van zangers bij wie je hoort dat ze veel levenservaring hebben.”
Bekijk het verhaal van Michael Benjamin
OLGA KHOZIAINOVA
‘Déjà vu’. Die woorden doken in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw op in een aantal recensies van de balletten van Hans van Manen. Hoeveel lof er óók was voor het werk van de meesterchoreograaf, volgens enkele scribenten zou hij zichzelf te veel herhalen. De kritische noot was niet aan dovemansoren gericht: Van Manen sloeg genadeloos terug met een subliem en virtuoos duet waarin hij de essentie van de menselijke relaties als geen ander vlijmscherp in dans wist te vatten.
De Russische pianiste Olga Khoziainova trad in 1998 in dienst bij Het Nationale Ballet als eerste pianiste en vertelt in dit videoportret over de band tussen musici en dansers.
Bekijk het verhaal van Olga Khoziainova
Wende
“Wende heeft veel charisma, dus ik heb een flinke groep dansers nodig”, zegt Annabelle Lopez Ochoa lachend. Last Resistance begint als een botsing tussen twee werelden – die van de muziek en die van de dans – maar wordt uiteindelijk een oproep tot compassie en strijdbaarheid. “We willen samen de wereld veranderen.”
Wende: “De productie begint als het ware met een manifest, met iemand op een sinaasappelkistje die zijn ideaal uitschreeuwt en vervolgens de wereld ingaat, blokkades opwerpt, revolutie wil. Dan volgt er een soort ‘battle of the sexes’, die refereert aan alle mogelijke tegenstellingen, niet alleen die van man/vrouw, maar ook van zwart/wit, oud/jong, rijk/arm. Uiteindelijk gaat Last Resistance ook over een particulier gevecht om met je eigen angsten en emoties om te gaan. Over het zoeken naar vrijheid zonder de ander geweld aan te doen. Van het schreeuwen op het sinaasappelkistje naar open staan voor de ander: neem me in je op, zie wie ik ben.”
Bekijk het verhaal van Wende
