Het koor tijdens de Pandemie: ‘Werken met Viotti was een cadeautje’

VLEUGELS

“Ik heb vleugels gekregen van die man,” zegt Jeanneke van Buul over de samenwerking met Viotti. “Het was magisch.” Het voorjaar is voor haar een zware tijd geweest, vooral de eerste zes weken van de lockdown. “We zaten middenin een druk seizoen: met het Koor waren we Die Frau ohne Schatten aan het voorbereiden, ik was bezig met een lunchconcert en ook in mijn woonplaats Purmerend was ik een concert aan het samenstellen. Toen viel alles weg, van de ene dag op de andere. Ik woon alleen, met twee katten maar die hadden elkaar nog.”

“De laatste avond voor de eerste lockdown zat ik met een aantal mensen in het café, onder wie bas-bariton Willard White, die zei: ‘See it as a gift. Everything is a gift.’ Heel mooi en het is waar, als je er zo naar kunt kijken. Maar dat lukte me dus die eerste tijd totaal niet.”

REGELRECHTE RAMP

Voor Itzel was het een regelrechte ramp, de lockdown: “Ik was compleet in shock. Ik zou La traviata gaan zingen in Rome, een maand later zou ik auditie doen voor een ander solo-optreden en tussendoor was de agenda helemaal vol met opera’s bij DNO. Het voelde alsof ik een heel harde klap op mijn kop had gekregen. Het heeft me veel moeite gekost om weer overeind te komen, in het begin kon ik alleen maar huilen. Ik heb geprobeerd te zingen, te sporten, maar niks lukte echt, ik had nergens zin in.”

“Inmiddels kan ik er gelukkig beter mee omgaan. Ik ben planten gaan kweken, probeer minder te consumeren, geen plastic te gebruiken enzovoorts, want ik maak me zorgen over de klimaatcrisis. Hoe kan je als individu zorgen voor een betere wereld? Ik werk nu voor een non-profit organisatie, die interculturele verbindingen en vrouwenemancipatie bevordert.”

'DOE HET MAAR ZELF'

“Natuurlijk was ik blij met een nieuw project, maar ik maakte me ook wel zorgen over het repertoire. Het Koor is niet gewend a cappella te zingen en bovendien hadden de meeste koorleden net als ik wat roest op de stembanden. Hoe zou de groep klinken, na zo lang weinig te hebben gezongen? In het begin overheerste bij mij de twijfel. Maar toen Viotti er eenmaal was, verdween die als sneeuw voor de zon.”

“Voor mij een speciaal moment was toen ik na twee of drie weken repeteren eindelijk het gevoel had dat ik mijn stem weer terug had. Ik zag dat Ching-Lien naar me keek met een glimlach. De volgende dag gaf ze me een compliment. En het voelt zo fijn om gewaardeerd te worden. Ook dat gebeurt niet vaak omdat je natuurlijk maar een radertje bent in het grote geheel. Dat geeft een enorme boost aan je zelfvertrouwen.”