Small Steps: de wereld ervaren door de ogen van een kind
Tabita Friis Kristensen (regie) vormt met componist Frieda Gustavs, scenograaf Nina Kay en dramaturg James Whiting het tweede OFFspring-team. Zij kregen de vraag om een coronaproof voorstelling te maken die de opera Innocence en het stadsdeel Amsterdam Zuid als vertrekpunt neemt.
ALS EEN KIND NAAR DE WERELD KIJKEN
Niet alle teamleden kenden elkaar, toen ze aan elkaar gekoppeld werden. Tabita: “Ik had zelf al eerder samengewerkt met Nina, maar nog niet met Frieda of James.” Een van de eerste stappen was dan ook het vinden van een gezamenlijk uitgangspunt, waar alle makers zich volledig achter konden scharen: “Met de operatitel Innocence, een werk dat nog niet in wereldpremière is gegaan, konden we alle kanten op. We kwamen er al snel op uit dat in onze wereld het begrip onschuld vaak gekoppeld wordt aan de open blik van het kind. Kinderen kijken anders naar de wereld dan volwassenen, op een manier die wij misschien naïef zouden noemen. Die blik op de wereld willen we ons volwassen publiek weer even laten ervaren.” Zo is het team uitgekomen op een audiowandeling door Amsterdam Zuid, waarin de bezoeker door een koptelefoon de stem van een kind, het hoofdpersonage van Small Steps, hoort. De muziek neemt de stad in zich op, kleurt de bekende geluiden uit het dagelijks leven en geeft toegang tot een parallelle fantasiewereld.
AANSLUITING VINDEN IN DE SPEELTUIN
Om aansluiting te zoeken bij het toegewezen stadsdeel, bezocht het team meerdere keren een speeltuin in de Pijp, waar kinderen uit de buurt iedere vrijdagmiddag kunnen komen spelen onder begeleiding. Tabita: “Daar komen zoveel kinderen samen van verschillende achtergronden. Met hen hebben we gelachen en geluiden opgenomen.” Tegelijkertijd vond het team inspiratie in een geografisch gegeven. “Direct langs de Pijp loopt de Amstel, een rivier die Amsterdam in de loop van de geschiedenis in contact heeft gebracht met de hele wereld, zowel met positieve als negatieve gevolgen.” Zo ontstond het idee om in de audiowandeling de relatie tussen het kind en haar grootmoeder, die aan het water woont en veel gereisd heeft, centraal te stellen.
Het artistieke team hoopt dat de theatrale beleving beklijft bij de bezoekers. “Toen we in het voorjaar werden gevraagd voor dit project, was de wereld in lockdown door het coronavirus, en kwamen ook verschillende vormen van structurele ongelijkheid, zoals armoede en racisme, naar de oppervlakte. We willen ons publiek met Small Steps uitnodigen om met een frisse blik te kijken naar de manier waarop de wereld is vormgegeven, en te fantaseren hoe dat anders zou kunnen.”
GEVOEL VAN GEZAMENLIJKHEID
Om Small Steps zo coronaproof mogelijk te houden, is het een ervaring die je als bezoeker individueel beleeft. Toch is juist het creëren van een gevoel van gezamenlijkheid belangrijk voor het artistieke team. “We willen graag dat de wandeling eindigt in een grote installatie, waar de bezoeker zich realiseert dat alle individuele ervaringen en inzichten samen optellen tot iets groters.” Daar zitten nog wel wat praktische haken en ogen aan." Tabita lacht: “We moeten wel een vergunning krijgen om die installatie in de openbare ruimte neer te mogen zetten, en dat is nog even spannend.”