Zoë Greten vindt ‘de juiste weg’ in Shooting Stars
In de tournee Shooting Stars laten de dansers van de Junior Company hun talenten los op verschillende Nederlandse podia. Maar niet alleen in de dansers schuilt jong talent, ook de slechts 20-jarige choreografe Zoë Greten weet van aanpakken. Met haar werk If only I knew the right way is ze de jongste choreografe in het Shooting Stars-gezelschap. “Het is een droom die uitkomt om hier als studente te mogen staan!”
Tekst: Eline Hadermann
Wanneer je haar naam via Google opzoekt, vind je een 10-jarige Zoë die flinke indruk maakt tijdens de televisiewedstrijd Everybody dance now. Geen mini-ballerina in schattige tutu, maar een stoere hiphopper die met hoekige bewegingen de jury omverblaast. Drie jaar later maakt ze haar eerste choreografie, samen met haar vader, en wint ze daarmee de talentenjacht Superkids. De toon is gezet: de combinatie van choreograferen en dansen ligt duidelijk in haar natuur, en brengt haar nu – slechts een paar jaar later –bij Het Nationale Ballet als choreograaf voor Shooting Stars.
“Hiphop was mijn favoriete dansstijl als kind. Wel twaalf jaar lang heb ik deelgenomen aan wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen, met de stijl die ik heb geleerd op de dansschool van mijn ouders.” De liefde voor dans kreeg ze dan ook met de paplepel ingegoten, met twee ouders die allebei professionele dansers zijn. Alleen hun dansstijlen stonden Zoë niet aan: “Mijn ouders zijn gespecialiseerd in ballroom dancing en Latin, en dat wilde ik als klein meisje niet proberen. Ik wilde namelijk écht niet met een jongen dansen!”, vertelt ze lachend.
Die angst heb je toch moeten overkomen ondertussen, denk ik. Hoe ben je van het hiphopgenre bij klassiek ballet terechtgekomen?
“Ik weet nog heel goed dat ik met mijn moeder een dansvoorstelling van Nederlands Dans Theater bijwoonde, en dat ik dacht: dit is wat ik wil doen. Het was echt een sleutelmoment waarop alles ging veranderen. Op 12-jarige leeftijd ben ik toen op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag begonnen, waar ik klassiek ballet kreeg aangeleerd. Vanaf toen verschoof mijn focus dus van hiphop naar klassiek en modern ballet, al is hiphop wel altijd in mijn leven gebleven: ook nu vind je de invloed ervan nog steeds in mijn stijl.”
Als kind maakte je dus al een doortastende keuze wat je carrière betreft. Ging dat toen makkelijker dan nu?
“Ik denk niet dat het te maken heeft met gemak, maar met de onzekerheid die je dankzij verschillende audities en andere danservaringen ontwikkelt. Mijn choreografie voor Shooting Stars zou niet bestaan als ik mijn onzekerheid had laten overwinnen tijdens mijn tweede jaar op de Nationale Balletacademie. Omdat ik niet overtuigd was van de creatie die ik had gemaakt voor de Choreographic project, heb ik heel hard getwijfeld of ik er wel aan zou deelnemen. Gelukkig heb ik het toch gedaan: na het zien van deze choreografie vroegen Ted Brandsen en Ernst Meisner of ik geen zin had om deel te nemen aan de Choreographic Academy van Het Nationale Ballet. Het jaar nadien kreeg ik van hen de vraag om voor Shooting Stars te choreograferen, and here we are.”
If only you knew the right way – je choreografie is dus uit het leven gegrepen?
“Dat klopt. Ik vond het belangrijk om echt iets van mezelf te vertellen. Toen heb ik me de vraag gesteld: hoe ben ik hier terechtgekomen? Het antwoord is: door bepaalde keuzes te maken. Beslissingen nemen als jongere kan soms een enorme zoektocht zijn, maar uiteindelijk worden we gerustgesteld met de gedachte dat de enige juiste keuze niet bestaat. Eén bepaalde beslissing kan je leven in zo’n andere richting sturen dat het haast ondenkbaar is dat er maar één pad voor ons is weggelegd. In het eerste deel van mijn choreografie hoor je in de muziek (David Buckley) ook het mysterieuze en spannende dat zo’n zoektocht met zich meebrengt, terwijl in de muziek uit het tweede deel (Jóhan Jóhannsson) dan weer een soort van vrijheid weerklinkt. Je ziet én hoort dat elke danser zijn of haar eigen weg heeft gevonden – en dat is dan ook de boodschap.”
Ben je dan blij met de keuzes die je tot nu toe hebt gemaakt?
“Absoluut. Hoe cool is het dat ik een choreografie mag maken voor Het Nationale Ballet, terwijl ik pas twintig ben? Het is echt een droom die uitkomt. Maar we zijn er nog niet. Ik voel dat ik nog veel te leren heb, als danser én als choreograaf. Ik wil in de toekomst daarom vooral nog mijn rugzakje vullen met danservaringen, zodat ik mijn weg verder kan uitstippelen. Er zullen dus nog veel belangrijke keuzes volgen, maar het ontstaansproces van If only I knew the right way heeft me alvast geleerd dat ik best wat meer zelfvertrouwen mag hebben – en dat gaat me helpen.”
De tournee Shooting Stars is t/m 25 mei te bewonderen, in steden door heel Nederland!
