Riho Sakamoto

Vrijheid

Een van die docenten, Georgiër Nikoloz Makhateli, biedt in Riho’s laatste studiejaar aan om haar cv en auditievideo aan Ted Brandsen en zijn dochter Maia te laten zien, die dan al enkele jaren eerste solist bij Het Nationale Ballet is. Kort daarna krijgt Riho een telefoontje met de mededeling dat er per augustus 2014 een contract voor haar beschikbaar is bij de Junior Company van het gezelschap. “Dat was ‘surreal’! Op YouTube had ik geweldige video’s van Het Nationale Ballet gezien, maar zelf schatte ik mijn kansen destijds niet zo hoog in. Ik dacht: als ik maar érgens aangenomen word, dan ben ik al happy. Met het aanbod van de Junior Company opende zich echt een nieuwe deur voor mij.”

Toch blijkt de verhuizing naar Nederland aanvankelijk lastiger dan die van Japan naar de VS. Waar Riho in Washington in een internaat en onder de vleugels van een ‘house parent’ woont, heeft ze in Amsterdam opeens een eigen appartement en salaris, en volop avonden zonder lessen, repetities en huisgenoten. Lachend: “Ik had in het begin werkelijk geen idee wat ik met al die vrijheid aan moest.”

Verbeelding en gevoel

Ze is dankbaar dat ze haar carrière bij de Junior Company heeft kunnen starten. “We hebben dat eerste jaar meteen zóveel kansen gekregen en Ernst Meisner (de artistiek coördinator van het gezelschap – red.) weet heel goed hoe hij het beste in elke danser naar boven kan halen.” Al na één jaar maakt ze de overstap naar het grote gezelschap, waar ze sindsdien bijna jaarlijks is bevorderd. In 2017, danst ze, nog in de rang van coryphée, haar eerste hoofdrol, als prinses Aurora in The Sleeping Beauty. “Als coryphée danste ik in dezelfde serie voorstellingen ook nog veel andere rollen. Dat was zwaar, maar daardoor realiseerde ik me wel: ik kan dit gewoon aan! Daarnaast was het heel speciaal om voor het eerst met een persoonlijke coach te werken (destijds Igone de Jongh, nu Larissa Lezhnina – red.). Je leert daardoor ook op een andere manier te werken, waarbij het niet alleen gaat om het eindeloos repeteren van elke pas, maar verbeelding en het visualiseren van je rol ook belangrijk zijn.”

Van alle hoofdrollen die ze inmiddels in het klassieke repertoire heeft gedanst, is die van Giselle, in het gelijknamige ballet, favoriet. “Het was de eerste rol waarin ik al mijn emoties kon inzetten. Techniek is belangrijk, maar mijn focus ligt toch vooral op overbrengen van het verhaal. Ik wil mensen raken, hen meenemen in mijn gevoel.”

Japans koken 

De start in Amsterdam mag dan wat eenzaam zijn geweest – “alle Junior Company-dansers van dat jaar waren verlegen, dus het duurde even voor we hecht met elkaar waren” – tegenwoordig heeft Riho een druk sociaal bestaan. Ze wil ten volle genieten van alles wat het leven te bieden heeft en spreekt in haar vrije tijd het liefst met vrienden af, voor bijvoorbeeld een wandeling in het park of een etentje bij haar thuis. Want: ze is dol op koken, en dan het liefst Japans. “Als vrienden mijn Japanse gerechten lekker vinden, geeft me dat zó’n trots gevoel.”

Tekst: Astrid van Leeuwen

Lees meer:
Riho Sakamoto bevorderd tot eerste solist