Timothy van Poucke
Muziekfamilies komen vaker voor. Dansfamilies ook. Maar het gezin waar eerste solist Timothy van Poucke uit komt, is – met uitblinkers in muziek én dans – vrij uniek. Zijn vader is trompettist, zijn moeder altviolist en broer Nicolas (concertpianist) en zus Ella (cellist) behoren, net als Timothy, tot de grootste jonge talenten binnen de Nederlandse kunsten. Ook jongste zus Anna, die uiteindelijk een andere richting is ingeslagen, speelt een tijd altviool in een studentenorkest, en Timothy zelf beleeft – “puur voor de hobby” – nog steeds plezier aan elk instrument dat hij “een beetje kan bespelen”, zoals gitaar, piano, klarinet, mandoline en harmonica.
Andersom hebben Nicolas en Ella ook jaren op ballet gezeten en Timothy gaat in die tijd af en met toe met Ella mee. Als vierjarige ‘leeuw’ danst hij zelfs een keer mee in een van haar voorstellingen. Maar pas wanneer hij op zijn zevende van Nicolas Michael Jacksons album Bad krijgt, valt Timothy als een blok voor de dans. “Ik kon mij helemaal verliezen in Michaels videoclips. Die bewegingen, de manier waarop je hem in een hoek van 45 graden voorover ziet gaan, als kind vond ik dat zó cool.”
‘Ik spreek Nederlands, Engels en ballet’
Maar in plaats van op hiphop- of musicalles belandt Timothy op de balletschool in Zoetermeer. “Mijn ouders zijn nu eenmaal meer van de klassieke kunsten en mijn moeder dacht: daar krijg je de discipline mee die je als danser nodig hebt. Zelf was ik trouwens verrast hoe snel ik ‘hooked’ was, algauw vond ik ballet net zo leuk als al die videoclips. De techniek, de finesse, de volledig nieuwe taal die je leert…” Lachend: “Ik zeg weleens: ‘Ik spreek Nederlands, Engels en ballet!’”
Op zijn tiende wordt Timothy aangenomen op de Nationale Balletacademie en vanaf dat moment vertolkt hij regelmatig kinderrollen in producties van Het Nationale Ballet, waaronder die van Frits in Notenkraker & Muizenkoning. “Als je op de balletacademie zit, wordt alles op een gegeven moment routine: de vele herhalingen van oefeningen, je vaste docent, je dagelijkse ‘balletuniform’. Maar wanneer je dan bij Het Nationale Ballet komt, zoom je als het ware in. Alles is opeens zóveel groter: de overdadige decors en kostuums, het orkest waarmee je werkt, de dansers die al zoveel verder zijn dan jij. Opeens hoef je niet meer op YouTube te kijken, maar zie je alles gewoon voor je neus gebeuren.”
Ideale ‘leraar’
Het is voor hem dan allang duidelijk waar hij na zijn opleiding naartoe wil. “Dit gezelschap móést wel mijn plek worden.” In 2016 wordt hij aangenomen bij de Junior Company en daarna gaat het hard. Al na een jaar mag hij de overstap naar zijn ‘droomgroep’, Het Nationale Ballet, maken. Een paar weken later danst hij samen met eerste solist Marijn Rademaker Wubkje Kuindersma’s Two and Only op het jaarlijkse gala van het gezelschap, en weer een week later staat hij in Hans van Manens 5 Tango’s, dat hij al bewondert sinds hij dit meesterwerk als dansstudent uitvoerde.
Terugkijkend op tijd die sindsdien verstreken is, zegt hij: “Ik heb hard mijn best gedaan, maar ook héél veel kansen gekregen. De samenwerking en communicatie met de artistieke staf, de choreografen, mijn collega’s, het publiek, het orkest; dat alles heeft mij gevormd. Die hele omgeving bij elkaar is een soort ideale ‘leraar’ geweest, niet alleen voor mijn dansen, maar ook in de omgang met mensen en in hoe ik in het leven sta.”
‘Grooven’ en scheikunde
Hoogtepunten? “Pfff, dat zijn er zoveel!” Zoals de rol van Basilio in Don Quichot die hij meteen al zijn eerste seizoen krijgt, met inmiddels vaste danspartner Salome Leverashvili aan zijn zijde. “Die rol wilde ik van jongs af aan al dansen. Je moest eens weten hoe vaak ik de video met Mikhail Baryshnikov als Basilio heb gekeken!” Ook de samenwerking met Van Manen is hem ongelooflijk dierbaar. “Hans’ stijl en ideeën hebben dit gezelschap mede gevormd en om dan nu met hem te mogen werken… Hij kan zó goed uitleggen waar dans vandaan komt, wat hij precies wil, en als Hans begint te ‘grooven’, dat is zó gaaf, zó natuurlijk, dat is echt niet na te doen.”
Een vergelijkbaar grote indruk heeft inmiddels William Forsythe gemaakt: “Die heeft zó’n unieke manier van creëren, van dans analyseren. Zijn bewegingen hebben allemaal een eigen energiewaarde, bijna alsof het scheikunde is, en al die bewegingen vormen samen een ‘mind blowing’ tekst.”
Interactief
Natuurlijk wil hij, zegt Timothy, “een danser van een bepaald niveau zijn”, maar waar het hem écht om gaat is dat hij ‘interactief’ is met alles en iedereen om hem heen. “Of je nu samen met andere dansers bent, voor een publiek staat of op een leeg toneel. Je wilt communiceren, al dansend kunnen uitleggen wat je nou eigenlijk aan het doen bent. Als je muziek maakt, dan gebruik je je instrument om iets goed te laten klinken. Als je danst, moet je je lichaam laten ‘spelen’, laten ‘klinken’, en je omgeving is daarbij uitermate belangrijk.”
Tekst: Astrid van Leeuwen
Lees meer:
CV
Geboorteplaats:
Woerden (Nederland)
Bij Het Nationale Ballet sinds:
2016
Loopbaan bij Het Nationale Ballet:
Eerste solist (2023), tweede solist (2021), grand sujet (2020), coryphée (2019), corps de ballet (2018), élève (2017), Junior Company (2016)
Opleiding:
Nationale Balletacademie (Amsterdam)
Prijzen:
- 2024: Speciale Prijs Dansersfonds ’79
- 2021: nominatie voor Dancer of the Year Award, Dance Europe
- 2018: Alexandra Radius Prijs
- 2017: Aanmoedigingsprijs Dansersfonds ’79