Unboxing Ballet 2

Hans van Manen staat bekend als de meester van de beperking. Figuurlijk, want voor hem geen onnodige decoratie en poeha; dans in de meest pure en heldere vorm is zijn handelsmerk, ‘less is more’ zijn adagium. Maar ook letterlijk, want Van Manen houdt ervan om zichzelf beperkingen op te leggen. In In and Out doet hij dat in ruimtelijke zin, met een decor dat bestaat uit drie kasten, waarin en waaruit twaalf dansers voortdurend verdwijnen en verschijnen. Het ene moment proppen ze zich met z’n allen in één kast, het volgende verdelen ze zich hangend, kruipend en klimmend over de drie kasten, dan weer bestormen ze het hele toneel. Aanvankelijk is de sfeer speels, licht en sexy, maar wanneer in de muziek zangeres Nina Hagen het overneemt van Laurie Anderson komen, heel geraffineerd, ook venijn en agressie om de hoek kijken.

Valse Fantaisie uit 1967 werd oorspronkelijk gepresenteerd als het tweede deel van Glinkiana, gechoreografeerd naar vier verschillende composities van Mikhail Glinka. De muziek, grofweg vergelijkbaar met de walsen van Frederic Chopin, is snel en licht. Toch werd het in de volksmond 'de melancholische wals' genoemd. In deze choreografie bewegen de danseressen voortdurend en wervelend om één mannelijke danser heen.

Ballet 101 van Eric Gauthier is een solo voor een jongen over de balletposities, die tegelijk heel grappig maar ook technisch heel uitdagend is. Op initiatief van koning Lodewijk XIV werden in de zeventiende eeuw, aan de Franse Académie Royale de Danse, de basisposities van het klassieke ballet vastgelegd, die nog altijd wereldwijd onderwezen worden. Eric Gauthier gebruikt deze basisposities als startpunt voor een humoristische ‘crash course’ in klassiek ballet. In het eerste deel van zijn choreografie toont hij ze in de gebruikelijke volgorde. Daarna mixt hij ze met een flinke knipoog door elkaar, uitmondend in een verrassend einde. 

Kenneth MacMillan (1929-1992) maakte Concerto voor het balletgezelschap van Deutsche Oper toen hij daar artistiek directeur werd. Hij wilde hiermee zijn nieuwe groep zowel technisch uitdagen als ontwikkelen. Voor dit grote werk gebruikte hij dansers van alle rangen. MacMillan gebruikte voor Concerto - net als voor zijn choreografie Symfonie - een compositie van Sjostakovitsj. Dit uitbundige tweede pianoconcert schreef de componist voor de 19e verjaardag van zijn zoon. In elk deel van het driedelige Concerto danst er een ander solistenpaar. De Junior Company zal de beroemde Pas de Deux uit het lyrische middendeel dansen.

Het nieuwe werk van Charlotte Edmonds gaat over veerkracht, een begrip dat voor jonge mensen – en zeker voor jonge dansers – steeds belangrijker aan het worden is. Zij koos daarbij voor de elektronische muziek van DJ Kaytranada, een montage van tracks in hiphopstijl, die die veerkracht heel mooi weergeeft. In GRIT wil Edmonds onderzoeken hoe individuen en groepen reageren op tegenspoed. Ze toont de achtbaan aan emoties die een mens kan ervaren bij het omgaan met uitdagingen, op het moment zelf en achteraf.