La Cenerentola

Ware liefde

In La Cenerentola, in de regie van Laurent  Pelly, vindt Angelina  - oftewel Assepoester  -  de ware liefde bij haar prins. Ze wordt nu eens niet dwars gezeten door een gemene schoonmoeder, maar door een kwaadaardige stiefvader.

Het verhaal

Angelina woont met haar stiefvader Don Magnifico en haar twee stiefzussen in Salerno, in het zuiden van Italië. In het huis wordt zij spottend ‘Assepoester’ (‘Cenerentola’) genoemd en aan het werk gezet. Terwijl haar stiefzussen Tisbe en Clorinda zingen over hoe mooi en charmant ze zijn, moet Angelina koffie voor hen zetten. Wanneer er een bedelaar aan de deur komt, wijzen de twee zussen hem af. Angelina krijgt echter medelijden met hem en biedt hem brood en koffie aan. Later komen er koninklijke boodschappers met de mededeling dat prins Ramiro een echtgenote zoekt. Dit klinkt de zussen als muziek in de oren, en hun vader Don Magnifico al helemaal: als een van zijn dochters trouwt met een prins, hoeft hij zich voor de rest van zijn leven geen financiële zorgen meer te maken. Ze nodigen de prins van harte bij hen uit – niet wetend dat zijn vriend en raadsman Alidoro al bij hen in huis is geweest. In vermomming heeft hij al voor Ramiro gepeild wie van de dochters het vriendelijkst is. Zal prins Ramiro Angelina wél op waarde schatten?

Vrolijke verkleedpartijen

Er komt in La Cenerentola noch een traditionele pompoenkoets voor, noch gouden muiltjes, maar verkleedpartijen zijn er des te belangrijker. Zoals gebruikelijk ontwerpt Laurent  Pelly zelf de kleurrijke kostuums.

Team en cast

Een ‘dramma giocoso’ (komisch drama) als La Cenerentola staat of valt met een sprankelende uitvoering. Regisseur Laurent Pelly staat bekend om zijn fijnzinnige gevoel voor komedie; hij oogstte dan ook veel bewondering met zijn ensceneringen van L’amour des trois oranges en L’étoile voor DNO. Zijn poëtische beeldtaal garandeert een fascinerende regie.

Dirigent Daniele Rustioni debuteert bij DNO, evenals mezzosopraan Isabel Leonard als Angelina. Eerder schitterden hier in het Rossini-repertoire de tenor Lawrence Brownlee, de bas Roberto Tagliavini en de sopraan Julietta Aleksanyan.