Tien
Tien jaar Junior Company!
Voorwoord van Ted Brandsen, directeur van Het Nationale Ballet
Voorstellings-informatie
Voorstellingsinformatie
‘Je kennis aan nieuwe generaties doorgeven, dat is het mooiste wat er is’
Interview met artistiek leider Ernst Meisner
‘Je kennis aan nieuwe generaties doorgeven, dat is het mooiste wat er is’
Interview met artistiek leider Ernst Meisner
Met het tourneeprogramma Tien wordt niet alleen het tienjarig jubileum en enorme succes van de Junior Company gevierd, maar ook dat van artistiek leider Ernst Meisner. Met een ongekende drive en passie stoomt hij, samen met balletmeester Caroline Sayo Iura, jonge danstalenten, vers van de balletacademie, klaar voor een carrière van wereldklasse. “Een danscarrière is”, zegt Meisner, “als een snelkookpan: als danser wil je niets liever dan snel naar de top gaan, maar soms heb je daar een beetje hulp bij nodig.”
Het was, ruim tien jaar terug, niet bepaald het meest voor de hand liggende moment om een nieuw dansgezelschap te beginnen. “Het was de tijd van staatssecretaris Halbe Zijlstra, die net enorme bezuinigingen op cultuur had doorgevoerd”, zegt Ernst Meisner. “En ook binnen Nationale Opera & Ballet stond niet iedereen meteen te springen. Er moest flink ‘geduwd’ worden: Ted (Brandsen – red.) moest echt op zijn strepen gaan staan en zeggen ‘we gaan dit nu gewoon doen’, en ik prijs me nog steeds gelukkig dat hij die moed – zeker gezien het politieke klimaat – destijds had!”
En los nog van de financiën: hoe doe je dat eigenlijk, een nieuw gezelschap ‘from scratch’ opzetten? Meisner, lachend: “Dat was aanvankelijk echt pionieren. Ik bezocht in 2012 allereerst diverse buitenlandse danscompetities, zoals de Prix de Lausanne en de Youth America Grand Prix, om dansers te scouten voor een gezelschap dat nog niet bestond. Natuurlijk kon ik daarbij bogen op de reputatie van Het Nationale Ballet, maar niettemin was het spannend, niemand had immers ooit nog van de Junior Company gehoord.”
‘Weet je wel waar je aan begint?’
Voor Meisner zelf kwam de uitdaging om de Junior Company op te zetten overigens wél op een perfect moment. “Al als danser van The Royal Ballet had ik een opleiding kunstmanagement gevolgd en in de periode dat ik bij Het Nationale Ballet danste, had ik Ted reeds op de hoogte gebracht van mijn ambities. Door Stijn Schoonderwoerd, destijds zakelijk leider van Het Nationale Ballet, werd ik – nadat Ted mij voorgedragen had – wel nog stevig ondervraagd: ‘Je bent nog zo jong, weet je wel waar je aan begint?’ Maar na veertien jaar te hebben gedanst, was ik er klaar voor. Ik had het tot grand sujet gebracht, had mooie rollen als Hilarion en Benvolio gedanst, maar wist ook: meer gaat het waarschijnlijk niet worden. Daarbij had ik altijd al een passie voor lesgeven. Je kennis aan nieuwe generaties doorgeven, dat leek mij het mooiste wat er is.”
Teamwork
De eerste jaren na de oprichting van de Junior Company waren, zegt hij, één groot avontuur. “Al in het eerste seizoen studeerde Caroline Sayo Iura – die echt goud waard is voor de groep – een ballet bij ons in, maar pas in 2017 kwam ze als vaste balletmeester in dienst. In het begin deed ik dus vrijwel alles zelf: lesgeven, repeteren, de hele dag in de studio aanwezig zijn, met de bus mee op tournee door het land. In ons eerste seizoen gaven we, naast alle optredens met Het Nationale Ballet, zo’n veertig eigen voorstellingen. Dat was echt veel te veel, maar toch vonden we het allemaal geweldig.”
“We hadden een superfijne, uiterst hechte eerste groep dansers, maar ook heel fijne mensen achter de schermen, zoals kleedster Sanne Kamp, die nu nog steeds bij ons werkt, en geluidstechnicus Bert van Oudenaren. We hebben de groep echt sámen opgebouwd en namen daarbij elke kans om naamsbekendheid op te bouwen gretig aan: van een optreden op het Centraal Station van Amsterdam tot deelname aan de Museumnacht.”
Jaarlijks meer dan zevenhonderd aanmeldingen
Heel specifieke, nauw omschreven verwachtingen of doelstellingen had Meisner niet toen hij aan het avontuur begon, maar dat de Junior Company zó succesvol zou zijn, had, zegt hij, tien jaar terug eigenlijk niemand durven hopen. “We zijn inmiddels op een punt beland dat de Junior Company niet meer weg te denken is uit het Nederlandse en internationale dansveld. We hebben dit jaar meer dan zevenhonderd aanmeldingen voor onze auditie gekregen, jonge dansers komen naar de Nationale Balletacademie (sinds 2018 eveneens door Meisner geleid – red.) vanwege de grotere kans om in de Junior Company te komen, en inmiddels bestaat meer dan de helft van het danserstableau van Het Nationale Ballet uit voormalige junioren. Natuurlijk deed Het Nationale Ballet altijd al aan talentontwikkeling, maar we zien nu dat we door jonge dansers heel intensief te coachen en te begeleiden er allemaal nóg meer op vooruitgaan. Bovendien heeft de Junior Company zichzelf inmiddels ook op andere manieren overtroffen, doordat we niet alleen nieuw danstalent voortbrengen, maar ook steeds vaker kansen creëren voor jonge choreografen en componisten. En ook de intensieve samenwerking met ISH Dance Collective is cruciaal geweest voor waar de Junior Company nu staat en (door de mix van ballet en hiphop – red.) voor het onderzoek naar nieuwe, hybride manieren van bewegen.”
Ruimte om fouten te maken
Wereldwijd zijn er de laatste jaren meer juniorendansensembles opgericht, maar er is er, zegt Meisner, geen één die ‘zó direct aan een gezelschap gelinkt is’. “De junioren dansen mee in producties van Het Nationale Ballet, ze trainen in hetzelfde gebouw en maken uitgebreid kennis met het repertoire van de groep.”
Niettemin is het ‘tussenstapje’ dat ze als lid van de Junior Company tussen school en gezelschap maken essentieel gebleken. “Als je van een balletacademie komt, kun je al ongelooflijk veel, maar je moet ook nog veel leren. Van het dagritme bij een professioneel gezelschap, het enorme tempo van werken en de omvangrijkheid van het repertoire tot, bijvoorbeeld: hoe ga je om met blessures, met teleurstellingen, met choreografen en balletmeesters? Eerst een of twee jaar in een junior company doorbrengen creëert ruimte; ruimte om fouten te maken, ruimte voor gewenning, ruimte om soms even uit te huilen en bij te praten… en dan weer keihard aan het werk te gaan. Een danscarrière is als een snelkookpan: als danser wil je niets liever dan snel naar de top gaan, maar soms heb je daar een beetje hulp bij nodig.”
Zwijgen is goud
Maar niet alleen ‘zijn’ dansers, ook hijzelf leert, zegt Meisner, elke dag van zijn werk als artistiek leider van de Junior Company. “Ik heb de afgelopen jaren heel veel dansers, technici, ontwerpers, componisten, productiemensen, et cetera voorbij zien komen. Daardoor neemt niet alleen je mensenkennis toe, maar krijg je ook steeds nieuwe, frisse inzichten. Daarnaast heb ik ontzettend veel geleerd over wat jonge dansers nodig hebben en dat brengt met zich mee dat ik ook veel beter geworden ben in luisteren. Ik weet inmiddels: hoe meer ik zwijg, des te beter kan ik aanvoelen wat er speelt. En hopelijk kan ik de dansers daardoor ook beter helpen om verder te groeien.”
Dat hij ze vervolgens na één of twee jaar ook weer moet loslaten, is, zegt hij, ‘part of the deal’. Enthousiast: “Dat is ons doel, zorgen dat ze uitvliegen, klaar om bij een groot topgezelschap aan de slag te gaan.” Wel blijft hij regelmatig contact houden, met de junioren die nu in onder meer Stuttgart, Berlijn, Zürich en de Verenigde Staten carrière maken, en natuurlijk al helemaal met degenen die nu bij Het Nationale Ballet de sterren van de hemel dansen. “Door drukte zie ik helaas niet al hun optredens, maar het mooiste is juist om ze na een paar maanden opeens weer te zien en te beseffen hoezeer ze vooruitgegaan zijn, dat het gelukt is, dat ze succes hebben. Daar word ik oprecht gelukkig van!”
Tekst: Astrid van Leeuwen
Tien jaar Junior Company: Alumni
Tien jaar Junior Company: Alumni
Tien jaar Junior Company: Alumni
Lichting 2013/2014
Het Nationale Ballet - eerste solist
Jessica Xuan
“De Junior Company biedt een geweldige kans om ervaring op te doen in de professionele danswereld en maakt het tegelijkertijd mogelijk om Het Nationale Ballet te leren kennen. Je mag veel dansen, zowel in groepsstukken als individueel, en je bouwt ontzettend hechte banden op.”
Foto: Kerstgala (2020)
Lichting 2014/2015
Staatsballett Berlin - solist
Martin ten Kortenaar
“Van een rond toneel van drie bij drie meter tot het enorme toneel van Nationale Opera & Ballet. Tijdens mijn tijd bij de Junior Company dansten we overal! Doordat we zoveel optredens onder zoveel verschillende omstandigheden hebben gegeven, voel ik me nu op elk podium volledig thuis.”
Foto: The Sleeping Beauty (bij Het Nationale Ballet, 2022)
Lichting 2015/2016
Het Nationale Ballet - tweede solist
Joseph Massarelli
“Mijn jaar in de Junior Company is misschien wel een van de belangrijkste periodes in mijn carrière tot nu toe geweest. De kansen die ik toen kreeg, hebben een enorme invloed gehad op mijn ontwikkeling binnen het grote gezelschap.”
Foto: Legacy Variations (programma Dawson, 2022)
Lichting 2016/2017
Het Nationale Ballet - corps de ballet
Fabio Rinieri
“De Junior Company van Het Nationale Ballet is absoluut uniek ten opzichte van juniorenensembles van andere gezelschappen, mede doordat de focus verder reikt dan de klassieke visie op dans.”
Foto: Met Emma Mardegan en Nicola Jones in Giselle (2023)
Lichting 2017/2018
Het Nationale Ballet - coryphée
Alexandria Marx
“De Junior Company was voor mij een thuis, een uitdagende maar veilige plek waar ik kon groeien en kon leren wat het betekent om een professionele danser te zijn. Dankzij die solide basis groei ik nog steeds en ik kan me niet voorstellen hoe mijn carrière eruit zou hebben gezien zonder die sterke start.”
Foto: Giselle (2023)
Lichting 2018/2019
Het Nationale Ballet - corps de ballet
Sander Baaij
“De Junior Company was een mooie tijd waarin ik mezelf kon ontwikkelen als danser. Ik heb veel geleerd van deze ervaring en kijk er heel fijn op terug.”
Foto: Nobody Asked (programma New Moves, 2023)
Lichting 2019/2020
Het Nationale Ballet - tweede solist
Elisabeth Tonev
“Dankzij de Junior Company verliep mijn overgang van balletacademie naar professioneel gezelschap heel smooth. We konden kennismaken met het repertoire van Het Nationale Ballet en tegelijkertijd werken aan onze eigen programma’s. En ik heb er vrienden voor het leven gemaakt.”
Foto: Met Davi Ramos in The Sleeping Beauty (2022)
Lichting 2020/2021
Het Nationale Ballet - eerste solist
Giorgi Potskhishvili
“Ondanks de obstakels die het coronavirus met zich meebracht, was mijn Junior Company-ervaring fantastisch. De Junior Company is een heel bijzondere plek, waar ik collega’s heb ontmoet die nu voelen als familie. Het is geweldig dat we door deze gedeelde ervaring zo’n sterke band hebben gekregen.”
Foto: Raymonda (2023)
Lichting 2021/2022
Het Nationale Ballet - élève
Louisella Vogt
“De Junior Company was voor mij een fijne omgeving waar ik mijzelf kon ontwikkelen als jonge danser en nieuwe ervaringen kon opdoen. Vooral aan de jaarlijkse tournees heb ik veel waardevolle en leuke herinneringen overgehouden.”
Foto: Met Guillermo Torrijos in In and Out (programma Shooting Stars, 2022)
Lichting 2022/2023
Het Nationale Ballet - tweedejaars Junior Company
Carolina Ribaldone
“Om afgelopen seizoen deel uit te mogen maken van de Junior Company was voor mij een geweldige kans. Het repertoire was fantastisch, we konden onszelf ontwikkelen binnen verschillende stijlen en we mochten het seizoen afsluiten met een onvergetelijke tour door Indonesië.”
Virtuoos en romantisch balletjuweel
Over Valse Fantaisie
Virtuoos en romantisch balletjuweel
De Russisch-Amerikaanse choreograaf George Balanchine had een grote liefde voor het werk van Mikhail Ivanovitsj Glinka, die als eerste grote Russische componist ook wel de Mozart van de Russische muziek wordt genoemd. Als leerling van de school van het Keizerlijke Ballet in Sint-Petersburg danste Balanchine al mee in een van Glinka’s opera’s – “Ik hield van elke noot van die muziek” – en later zou hij diverse balletten maken op composities van Glinka. Diens Valse Fantaisie gebruikte hij zelfs drie keer: voor een variétéshow in Londen in 1931, voor een choreografie uit 1953 en later, in 1967, voor een nieuwe versie, als tweede deel van het vierluik Glinkaiana. Het is deze laatste versie hiervan die, als zelfstandig ballet, nog altijd door tal van vooraanstaande balletgezelschappen wordt uitgevoerd.
Glinka’s Valse Fantaisie is snel en lichtvoetig, al wordt de compositie tegelijkertijd ook wel aangeduid als de ‘melancholiewals’. Balanchine werd vooral aangetrokken door het over- duidelijk dansante karakter van de muziek, die hem inspireerde tot een juweeltje van pure, romantische dans voor een solistenkoppel en vier danseressen. In de virtuoze choreografie beperkte Balanchine zich tot slechts een aantal bewegingsmotieven, waarop hij vervolgens naar hartenlust varieerde, met lichte sprongen en hoog opgeworpen benen als belang- rijkste blikvangers. De twee solisten etaleren hun kunnen met veel brille – en alsof het hun geen enkele moeite kost – in korte duetten en afzonderlijke variaties. De vier vrouwen wervelen om hen heen als een miniatuur-corps de ballet, maar dienen tegelijkertijd ook als versterking van de vrouwelijke solist en daarmee – typerend voor Balanchine – van de ideale vrouw.
Tekst: Astrid van Leeuwen
Liefde als individuele emotie
Over Tu me manques
Liefde als individuele emotie
De Canadese Kirsten Wicklund is naar eigen zeggen ‘altijd met vijf dingen tegelijk bezig’, als choreograaf én als danser bij Opera Ballet Vlaanderen. Wicklund: “Het is fijn om maker te zijn en zelf werken te creëren, maar tegelijkertijd als danser ook nog ideeën van andere choreografen uit te mogen voeren. Wanneer ik hun ideeën interpreteer, worden ze een deel van mij en daardoor ook een deel van mijn eigen choreografieën. Voor mij is dat een mooie manier om een stukje balletgeschiedenis door te kunnen geven.”
In haar duet Tu me manques gaat Wicklund verder op deze balletgeschiedenis in en levert ze er haar eigen bijdrage aan. Samen met de dansers verkent ze nieuwe manieren om fundamentele bewegingen uit de klassieke ballettechniek uit te voeren, met gevoel en instinct als belangrijke uitgangspunten. Wicklund: “Ik vraag de dansers om in de klassieke bewegingen die ze kennen een connectie te zoeken met hun eigen gevoelens en emoties. Daardoor moeten ze echt zichzelf zijn en krijgt de klassieke syllabus een heel menselijke benadering.”
Hoewel Tu me manques (Frans voor ‘ik mis je’ of – letterlijker – ‘jij ontbreekt aan mij’) een duet is voor een man en een vrouw en is gezet op het liefdeslied Amarilli mia bella, vertelt het werk geen traditioneel liefdesverhaal. Juist het idee van liefde als individuele emotie staat voorop. “De twee individuen uiten en aanschouwen het overweldigende gevoel van liefde en de kwelling wanneer dit gevoel er niet is.” Toch wilde Wicklund niet helemaal wegblijven van het drama van de muziek. “Daarom zijn er in het stuk zowel intiemere momenten, waarop de dansers samen meegaan in de passie van de muziek, als momenten waarop ze zich meer afzijdig opstellen, van de muziek en van elkaar.”
Tekst: Rosalie Overing
Vijf jaar De Nationale Opera Studio
Behalve het tienjarig bestaan van de Junior Company vieren we dit seizoen ook het vijfjarig bestaan van De Nationale Opera Studio, het talentontwikkelingsprogramma van De Nationale Opera. Daarom wordt de muziek voor Kirsten Wicklunds Tu me manques tijdens de eerste twee voorstellingen van Tien live uitgevoerd door countertenor en Opera Studio-lid Jake Ingbar en cellist Jeroen den Helder. Kirsten Wicklund: “Net als de dansers voeren de musici een duet uit; een conversatie tussen twee muzikale stemmen die wordt weerspiegeld in de choreografie.”
Herontdekte herinneringen in een nieuwe bewegingstaal
Over Echoes of Memories
Herontdekte herinneringen in een nieuwe bewegingstaal
Hoe zien herinneringen eruit in dans? Dat onderzoekt de Brits-Kameroense choreograaf Joseph Toonga in Echoes of Memories; een werk over het oprakelen, verbinden en opnieuw bekijken van opgeslagen gebeurtenissen in je brein én in je spieren. Toonga maakt hiervoor gebruik van zijn eigen memories, maar ook van de fysieke herinneringen die de dansers in hun lijf bewaren. Toonga: “Al aan het begin van het stuk zijn de junioren aangewezen op henzelf en hun eigen gevoel. De eerste drie minuten bewegen ze in stilte en moeten ze hun persoonlijke ritme terugvinden – met de beat slechts in hun herinnering.”
Naast het gebruik van persoonlijke verhalen kenmerkt Toonga’s stuk zich door een heel eigen stijl. Werkend vanuit zijn achtergrond in de hiphop benut hij alle mogelijkheden en bewegingen uit dit genre, en vervolgens is het aan de dansers om die eigen te maken. “In solo’s, duetten en groepsstukken vertellen hun klassiek getrainde lichamen nu een verhaal in een voor hen heel nieuwe bewegingstaal.”
Omdat Tien een feest is waarmee het tienjarig jubileum van de Junior Company wordt gevierd, laat Toonga de héle groep dansen – “om echt het volledige gezelschap te vieren!” Zo eert en creëert de choreograaf naast individuele ervaringen ook een bijzondere collectieve herinnering, voor zowel de dansers als het publiek.
Tekst: Lune Visser
‘Als patronen die zich onverbiddelijk een weg door het marmer banen’
Over Ephemeral
‘Als patronen die zich onverbiddelijk een weg door het marmer banen’
Ephemeral – vluchtig, ongrijpbaar – is niet alleen de titel van Wubkje Kuindersma’s nieuwe creatie voor de Junior Company, maar typeert in feite ook het werkproces. “Normaal zoek ik muziek die aansluit bij mijn ideeën en choreografeer ik met de muziek in gedachten. Maar dit keer was de muziek pas op het laatste moment beschikbaar. Daardoor kreeg het creatieproces aanvankelijk iets ongrijpbaars en werkte ik als het ware achterstevoren: ik heb geprobeerd een choreografie te maken die bij de muziek en bij dit gevoel past.”
Speciaal vanwege het tienjarig bestaan van de Junior Company werd voor Kuindersma’s nieuwe werk een ‘open call’ voor jonge componisten uitgeschreven, waarbij de Noord-Ierse Amelia Clarkson als winnaar uit de bus kwam. Haar compositie voor harp, klarinet, cello en altviool wordt bij de eerste twee voorstellingen van Tien live op het toneel uitgevoerd door musici van Het Balletorkest (bij de overige voorstelling is de muziek op band te horen). Kuindersma: “Het is prachtige, rijke muziek, waarin ik steeds nieuwe lagen ontdek en waarvan ik steeds meer ga houden. Amelia heeft duidelijk echt haar eigen geluid.”
Was ‘innerlijke drive’ hun aanvankelijke vertrekpunt, uiteindelijk kwam Kuindersma – door het werkproces én geïnspireerd door Clarksons compositie – uit bij het vluchtige, het ongrijpbare van dans, of algemener, bij de vergankelijkheid van het leven en het voorbijgaan van de tijd. “Tijdens de repetities moest ik bijvoorbeeld denken aan de ongrijpbaarheid van nevel en mist, maar ook aan de patronen in marmer die zich onverbiddelijk – net als het verstrijken van de tijd – een weg banen door het steen. Tegelijkertijd is dit nieuwe werk ook simpelweg een eerste ontmoeting tussen Amelia en mij, een verkenning, een schets, waarin we de dans en de muziek vieren en samen een ‘ephemeral’ moment delen.”
Tekst: Astrid van Leeuwen
Ephemeral
dance exists in the moment
and it’s gone once the movement finishes
the memory and resonance linger though
both with performer and observer
it seems almost a contradiction:
something so physical
not being permanent
but just passing by
almost like life itself
we come and go
there is something tragically beautiful
in this ephemeral state of being
dance teaches us
to let go and not to hold on
to be in the moment
experience and simply be present
Wubkje Kuindersma
‘Bij het componeren stel ik mij áltijd beweging voor’
Over Ephemeral – de muziek
‘Bij het componeren stel ik mij áltijd beweging voor’
De Noord-Ierse Amelia Clarkson heeft ondanks haar jonge leeftijd (28 jaar) al flink wat danscomposities op haar naam staan. Maar niet eerder werkte ze met een choreograaf die ze, toen ze met componeren begon, nog nooit persoonlijk ontmoet had. “Nadat de opdracht voor een nieuwe compositie voor de Junior Company aan mij was toegewezen (door Het Balletorkest en Het Nationale Ballet - red.), begonnen Wubkje en ik online en via de telefoon samen te werken. We hadden meteen eengoede klik: Wubkje stond er vanaf de start open voor om op zoek te gaan naar thema’s die ons beiden raken en waar we beiden inspiratie uit putten. We spraken over eerdere creaties, over ideeën die ons op dit moment interesseren en gaandeweg kwamen daarbij thema’s als conflict en resolutie bovendrijven, die zich aandienen als vluchtige momenten in de tijd.”
In haar composities combineert Clarkson traditionele Ierse volksmuziek met zowel klassieke als hedendaagse muziekinvloeden. “Ik probeer daartussen een delicate balans te vinden, en wanneer ik voor dans schrijf, stel ik mij áltijd beweging voor. Niet dat ik verwacht dat de choreografie er zo gaat uitzien, maar ik probeer altijd te denken aan mensen op het podium en de energie die ze overbrengen.” Toch beantwoordt ze de vraag of ze bewust ‘dansbare’ muziek creëert met ‘ja en nee’. “Ik denk dat dit nieuwe werk wellicht minder conventioneel dansbaar is. Er zijn delen die statisch zijn en delen die ruimtelijk zijn, maar er zijn ook delen waaraan Wubkje en ik echt samen hebben gesleuteld om de muziek vooruit te stuwen en een gevoel van drive te creëren.”
Tekst: Astrid van leeuwen
Amelia Clarkson
Amelia Clarkson (1995) is een Noord-Ierse componist en PhD-kandidaat aan het Royal Northern College of Music. Ter ondersteuning van haar PhD ontving ze onder andere de prestigieuze Mendelssohn Scholarship. Clarkson is tevens Associate Composer bij het Ierse Contemporary Music Center en haar creatieve praktijk wordt ondersteund door de Raad voor de Kunst van Noord-Ierland. In haar composities combineert Clarkson klassieke invloeden met invloeden uit de Ierse volksmuziek en gaat ze in op gewichtige politieke kwesties.
Het veelzijdige talent van klassiek getrainde dansers
Over Toccata
Het veelzijdige talent van klassiek getrainde dansers
Toen Krzysztof Pastor – voormalig danser en huischoreograaf van Het Nationale Ballet en de huidige directeur van het Poolse Nationale Ballet – in 2018 een compositie van de Poolse componist Wojciech Kilar koos voor zijn avondvullende ballet Dracula, raakte hij zó geïnspireerd dat hij besloot Kilars muziek voor meer balletwerken te gebruiken. Het eerste daarvan choreografeerde hij op het laatste deel van Kilars Pianoconcert nr 1: de toccata, een virtuoze toetsencompositie zonder vaste vorm.
In zijn gelijknamige ballet neemt Pastor de klassieke ballettechniek als uitgangspunt en daagt hij de vijf dansers vervolgens uit om op een meer contemporary manier te bewegen, om zo de reikwijdte van het talent van klassiek getrainde dansers te demonstreren. Het resultaat is een atletisch ballet van slechts zesenhalve minuut, waarin solo’s, duetten en groepsdelen elkaar afwisselen. Pastor maakte Toccata oorspronkelijk voor de dansers van het Poolse Nationale Ballet, naast Kilars muziek zijn andere grote inspiratiebron, als een middel om de mogelijkheden en kwaliteiten van zijn dansers te kunnen laten zien. Nu is het aan de dansers van de Junior Company om hetzelfde te doen.
Tekst: Rosalie Overing
Hoofdsponsor Nationale Opera & Ballet
Word Vriend van Het Nationale Ballet
Als Vriend steunt u de dansers en makers van Het Nationale Ballet. U bent voor hen onmisbaar en daar doen wij graag iets voor terug. Voor Balletvrienden organiseren we exclusieve activiteiten achter de schermen. U ontvangt van ons het Vriendenmagazine en u krijgt voorrang bij de verkoop van plaatsbewijzen.