Paul Hindemith

Paul Hindemith (1895-1963) was een Duitse componist, violist, muziektheoreticus en dirigent. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste componisten van de eerste helft van de twintigste eeuw.

Hindemith studeerde viool en compositie aan het Hoch Conservatorium in Frankfurt. In zijn vroege compositiewerk liet hij zich inspireren door laat-romantische componisten als Richard Strauss, Franz Schreker en Arnold Schönberg. Vanaf begin jaren twintig omarmde hij het expressionisme en later het principe van ‘nieuwe objectiviteit’: muziek die wordt gecreëerd om de muziek zelf, en niet om een bepaalde filosofische boodschap over te brengen. In deze periode schreef hij een groot aantal werken in diverse genres, waaronder een serie van zeven werken genaamd Kammermusik. Daarnaast bleef hij actief als uitvoerend muzikant en was hij vanaf 1927 professor in compositie aan de Musikhochschule in Berlijn.

In 1937 emigreerde Hindemith naar Zwitserland, omdat de situatie in nazi-Duitsland voor hem onwerkbaar werd. Drie jaar later vertrok hij naar de Verenigde Staten, waar hij professor muziek werd op Yale University. Toen hem in 1953 een professorpositie aan de Universiteit van Zürich werd aangeboden, verhuisde hij terug naar Zwitserland.