Robert Schumann

Robert Schumann (1810-1856) was een Duitse romantische componist en muziekcriticus. Hoewel hij geen muzikaal wonderkind was – hij was afkomstig uit een literaire familie en begon pas op zijn zevende met pianolessen – zou hij uitgroeien tot een van de belangrijkste componisten van de negentiende eeuw.

Schumann componeerde in verschillende genres, maar staat vooral bekend om zijn pianowerken en liederen. In de jaren 1830 schreef hij de werken waarmee hij zichzelf op de kaart zette als componist voor piano. Vervolgens gaf zijn huwelijk met Clara Wieck, de getalenteerde pianist en dochter van Schumanns voormalige pianoleraar Friedrich Wieck, een enorme creatieve impuls aan zijn werk.

In 1840, het jaar van hun huwelijk dat langdurig door Friedrich Wieck was tegengewerkt, uitte Schumann zijn emoties in zijn muziek en componeerde hij bijna 140 vocale liederen. In 1841 en 1842 richtte hij zich op orkestwerken en kamermuziek.

Schumann was tevens actief als criticus en was medeoprichter van een van de meest invloedrijke muziekpublicaties in Duitsland: het Neue Zeitschrift für Musik. Zijn leven kwam vroegtijdig ten einde, na een periode van waanzin en manie die waarschijnlijk het gevolg was van de syfilis waaraan hij sinds zijn tienerjaren leed.