Raymonda

Raymonda is het laatste grote succesballet van Marius Petipa, de belangrijkste, tot op de dag van vandaag bejubelde choreograaf van het tsaristische, negentiende-eeuwse ballet. Petipa – met grote klassiekers als La Bayadère, Don Quichot, The Sleeping Beauty, De Notenkraker en Het Zwanenmeer op zijn naam – kon daardoor in dit ballet al zijn genialiteit, expertise en vakmanschap laten samenvloeien. In nauwe samenwerking met componist Aleksandr Glazoenov creëerde hij met Raymonda in 1898 een magnum opus dat onze definitie van het klassieke, academische ballet blijvend zou beïnvloeden.

Eigen keuzes op het liefdespad

In haar versie wil Rachel Beaujean alle choreografische juwelen die Petipa voor Raymonda creëerde in optima forma tonen, maar ze wil voor die juwelen wel ‘een kroon en een setting bedenken die passen bij onze huidige tijd’. Dat betekent dat ze flink heeft ingegrepen in het oorspronkelijke libretto van Lydia Pashkova. Waar Raymonda volgens Pashkova’s verhaallijn totaal willoos staat tegenover haar voorbestemde huwelijk met de witte kruisridder Jean de Brienne, is ze in de versie van Beaujean een jonge vrouw die haar eigen keuzes op het liefdespad maakt. Ook portretteert Beaujean Raymonda voor het eerst als een Hongaarse, wat recht doet aan de Hongaars stylistisch georiënteerde derde akte.

Dromerige sfeer

Fransman Jérôme Kaplan, bekend van zijn veelgeprezen decors en kostuums voor Alexei Ratmansky’s Don Quichot, verzorgt de aankleding van deze nieuwe Raymonda-productie. Zijn prachtige, fantasierijke decorontwerpen roepen een dromerige sfeer op van Middeleeuwse kastelen in de Provence en Hongarije. De door hem ontworpen, zeer gedetailleerde kostuums zijn elegant, chic en uiterst kleurrijk.