Do Not Run Fly

Marcos Morau stelt hedendaagse kwesties aan de orde, waarmee hij probeert getuige te zijn van een wereld die voortdurend verandert en onrustig is. In zijn zoektocht om menselijk gedrag te begrijpen, legt de choreograaf de nadruk op de strijd tegen de dingen die ons vernietigen, en reflecteert hij op ideeën over vooruitgang, de maatschappij en het individu. Morau studeerde fotografie, beweging en theater en staat bekend om het bouwen van imaginaire landschappen in zijn werk. Hij is al meer dan tien jaar directeur en choreograaf van het in Barcelona gevestigde gezelschap La Veronal, en zijn werk wordt wereldwijd gepresenteerd op festivals en in theaters. Deze nieuwe creatie markeert Moraus eerste werk met NDT 1.

In zijn creaties richt Yoann Bourgeois zich op de interactie van het lichaam met de ruimte door objecten te creëren die deze verbinding versterken. Geïnspireerd door kinetische kunst en optische illusies verweeft Bourgeois' werk meerdere disciplines zoals dans, theater, circus en beeldende kunst. “Ik ben zeer geïnteresseerd in de wereld van het spel en in het bijzonder wat Roger Caillois de 'vertigo games' noemt”, zegt Bourgeois. “Dit spel doorbreekt de stabiliteit van onze waarneming, en brengt het bewustzijn op een speelse manier in paniek.” Dit wordt Bourgeois' derde creatie voor het gezelschap, een werk dat hij co-creëert met zijn partner Marie Bourgeois. .

“Tell yourself, in that final flowing of cold through your limbs, that you love what you are.” Deze zin uit 'Line for Winter' van de Amerikaanse dichter Mark Strand vormt de inspiratie voor Solo Echo (2012), oorspronkelijk gemaakt voor NDT 1 door associate choreograaf Crystal Pite. Tegen een achtergrond van gestaag naar beneden dwarrelende sneeuwvlokken wordt één personage gezien door het perspectief van velen. Op twee sonates voor cello en piano van Brahms, de eerste gecomponeerd aan het begin van zijn leven en de tweede tegen het einde, beschrijft Solo Echo een levensreis. Bij de première kreeg het werk lovende kritieken van de Nederlandse pers: “De solo's groeien langzaam aan totdat alle dansers een fantastisch organische kluwen vormen, een bewegende sculptuur die, inderdaad, de echo's van al die individuen laat doorklinken”, schreef de Volkskrant.