Succesvolle derde editie van werkconferentie Positioning Ballet
Van vrijdag 24 tot en met zondag 26 februari kwamen artistiek directeuren van toonaangevende balletgezelschappen van over de hele wereld bijeen in Amsterdam, voor de derde editie van de door Het Nationale Ballet georganiseerde werkconferentie Positioning Ballet. Voor velen van hen was dit de eerste mogelijkheid na lange tijd om bevriende mededirecteuren weer in het echt te zien en om hun netwerk uit te breiden door nieuwe ontmoetingen.
De artistiek leiders gingen met elkaar in gesprek over de huidige maatschappelijke ontwikkelingen die het werk binnen balletgezelschappen beïnvloeden en spraken over de toekomst van de balletkunst. Ondanks de verschillen tussen de gezelschappen en de omgevingen waarin zij hun werk presenteren, bleken er veel overeenkomstige en overkoepelende uitdagingen te bestaan. Er werden diverse manieren gedeeld om deze uitdagingen aan te pakken.
Opening
De werkconferentie opende op vrijdag 24 februari met vragen van de denktank – bestaande uit internationale balletstudenten – van Assemblée Internationale, een samenwerkingsverband van balletopleidingen. Een van deze vragen was: hoe zorg je ervoor dat dansers van kleur zich welkom en comfortabel voelen in een balletgezelschap? De artistiek leiders werden door de denktank, per video aanwezig, gevraagd om samen te blijven leren en open te staan voor de vele veranderingen in de wereld. Vervolgens schetste Hendrikje Crebolder, een van de directeuren van het Rijksmuseum, in een interview hoe onder andere een meer diverse samenstelling van het eigen team en een bredere dialoog met het publiek en andere belanghebbenden, hebben gezorgd voor een sterkere verbinding van het Rijksmuseum met de samenleving.
Discussieonderwerpen
Tijdens de tweede en derde dag van de conferentie werden, binnen het thema ‘Transitioning Times’, de diverse onderwerpen die verband houden met de toekomst van ballet uitvoerig verder besproken en bediscussieerd. Moderator Peggy Olislaegers, Associate on research & development bij Het Nationale Ballet en adviseur van diverse choreografen en kunstinstellingen in Europa, deelde de eerder verzamelde vragen en kwesties van de deelnemers die aan deze onderwerpen ter grondslag lagen.
Voorbeelden van relevante vragen die de directeuren elkaar stelden, waren: Hoe neem je een choreograaf of gast-repetitor mee in de werkcultuur en waarden van een gezelschap zonder hun autonomie te ontkennen?; Hoe blijf je in een creatief proces in gesprek over de ervaringen en verwachtingen van de choreograaf, dansers en andere betrokkenen?; Wat doe je wanneer iemands gedrag niet in lijn is met de richtlijnen van het gezelschap, ongeacht hoe beroemd deze persoon is? ;
Hoe kan de fysieke, mentale en artistieke training en ondersteuning van de dansers verder worden ontwikkeld?; Beschik je als gezelschap over alles wat zij nodig hebben?;
Is een artistiek leiderschap van één directeur – kijkend naar de grote en nog steeds groeiende verantwoordelijkheden van een artistiek directeur – nog wel realistisch?; Welke alternatieve en nieuwe modellen zijn er mogelijk?
Communicatie- en organisatiemodellen
De derde en laatste dag van de conferentie werd ingeleid door consultant Christina Barandun, die de directeuren verschillende communicatie- en organisatiemodellen aanreikte om de ontwikkelingen in hun vakgebied samen met hun organisatie te kunnen vormgeven. Belangrijke vragen waren daarbij:
Hoe zorg je dat gesprekken ook daadwerkelijk resulteren in verandering en groei?; Welke dialoog is nodig en met wie?; Hoe maak je deze dialoog structureel?
Afsluiting
De conferentie sloot af met de afspraak dat de directeuren het gesprek de komende periode, onder andere via Zoom-meetings, zullen voortzetten. Ted Brandsen, directeur van Het Nationale Ballet en curator van de conferentie, en Assis Carreiro, naast Peggy Olislaegers co-curator van de conferentie, zullen zich buigen over een vervolg.
