De geschiedenis van Het Nationale Ballet
Duik, door deze tijdlijn te bekijken, in de rijke geschiedenis van Het Nationale Ballet. De tijdlijn belicht de hoogtepunten uit het repertoire en geeft een overzicht van de ontwikkeling van het gezelschap sinds zijn oprichting in 1961. Laat je meevoeren door alle verhalen en geniet van de vele, regelmatig niet eerder gepubliceerde archiefbeelden.
De jaren ’90
- 151 Nieuwe Producties
- 125 Wereldpremières
91 / 92
Wayne Eagling start als artistiek directeur
Canadees Wayne Eagling (1950), voormalig eerste solist van het Engelse Royal Ballet, is met ingang van seizoen 1991/1992 artistiek directeur van Het Nationale Ballet, als opvolger van Rudi van Dantzig. Met zijn nadruk op danstechnische perfectie weet Eagling het niveau van het gezelschap in de hierna volgende jaren verder te verhogen.
Four Sections
Na diverse werken voor de jaarlijkse choreografieworkshop te hebben gemaakt én de choreografie voor Gerardjan Rijnders' Bacchanten te hebben verzorgd, creëert Ted Brandsen (sinds 2003 artistiek directeur van Het Nationale Ballet) zijn eerste zelfstandige choreografie voor het reguliere programma van Het Nationale Ballet. Zijn Four Sections, op de gelijknamige muziek van Steve Reich, wordt juichend ontvangen.
Touch your coolness to my fevered brow
Een van de eerste nieuwe namen die Wayne Eagling introduceert is Ashley Page. De Britse choreograaf, die vanwege zijn rebelse werken in zijn vaderland bekend staat als 'The Royal Maverick', creëert met Touch your coolness to my fevered brow een "spetterende choreografie" waarin hij "de toeschouwer meeneemt naar een surrealistische kermis vol heimelijke fantasieën", aldus Algemeen Dagblad.
Gastsolisten
Op 1 januari 1991 dansen de Canadese sterdansers Evelyn Hart en Rex Harrington de hoofdrollen in Rudi van Dantzigs Romeo en Julia, tijdens het jaarlijkse Nieuwjaarsgala van Het Nationale Ballet. "Julia tekende haar emoties met een innigheid en diepgang die men maar zelden te zien krijgt en als danspartner en geliefde liet Romeo geen enkele wens onvervuld", aldus De Telegraaf over hun optreden.
Voor een verloren soldaat
Regisseur Roeland Kerbosch verfilmt Rudi van Dantzigs prijswinnende, autobiografische debuutroman Voor een verloren soldaat, over zijn herinneringen aan de hongerwinter 1944/1945, die hij doorbracht in Friesland.
92 / 93
En Rond-programma
Voor het eerst treedt Het Nationale Ballet op in de 'piste' van Het Muziektheater. Op een vóór het toneeldoek gebouwd podium worden Maguy Marins Groosland en Hans van Manens Situation gedanst, als ook het eerste (meteen ook groot bezette) werk dat danser/choreograaf Krzysztof Pastor voor het reguliere programma van het gezelschap creëert: Shostakovich Chamber Symphony.
Nieuwe directiestructuur en gezamenlijke educatieve dienst
Nadat in 1991 de besturen van Het Nationale Ballet en De Nederlandse Opera al samenvloeiden in het stichtingsbestuur van Het Muziektheater (nu Nationale Opera & Ballet), bestaat vanaf oktober 1992 ook de directie van het theater uit de directies van beide gezelschappen. Samen met de drie adjunct-directeuren van de Theaterorganisatie, Technische Organisatie en Gastprogrammering vormen zij voortaan het directieteam Muziektheater. Vanaf dit seizoen heeft de organisatie ook een gezamenlijke Educatieve Dienst, onder leiding van Liesbeth Osse.
Prijs van Verdienste voor Karin Schnabel
Het Dansersfonds '79 eert de Nederlandse eerste soliste Karin Schnabel in 1992 met de Prijs van Verdienste. Schnabel, die in 1974 in dienst van de groep kwam, debuteerde op 20-jarige leeftijd als Julia in Rudi van Dantzigs Romeo en Julia. Daarna volgden hoofdrollen in onder meer Giselle, Assepoester en The Sleeping Beauty. Voor deze laatste rol werd ze in Londen persoonlijk gecoacht door Sir Peter Wright.
Kerst met Stravinsky
Kerst met Stravinsky is het eerste grootschalige Stravinsky-programma dat Het Nationale Ballet in de winter van 1992/1993 presenteert. Het programma bevat reprises van drie meesterwerken uit het beroemde, door impresario Serge Diaghilev geïnitieerde Ballets Russes-repertoire: Petroesjka (1911) van Michel Fokine, Les Noces (1923) van Bronislava Nijinska en Apollon musagète(1928) van George Balanchine.
Martha Graham
Met Diversion of Angels danst Het Nationale Ballet voor het eerst - én als het eerste klassiek getrainde gezelschap wereldwijd - een werk van Martha Graham, de 'moeder van de Amerikaanse moderne dans'. "Grahams verbeelding van de sublimerende kracht van de liefde kreeg een prachtige bezetting (..) Eaglings verlangen naar meer Graham-klassiekers is dan ook zeer gerechtvaardigd", schrijft dagblad Trouw.
Eerste balletten Wayne Eagling
Artistiek directeur Wayne Eagling maakt zijn eerste werk voor Het Nationale Ballet: Ruins of Time. Een melancholisch ballet, geïnspireerd door de dood van sterdanser Rudolf Nureyev (op 6 januari 1993) en 'alle mensen die stierven vóór het hun tijd was'. Later in het seizoen gaat ook Eaglings Frankenstein, in 1985 gemaakt voor The Royal Ballet, bij Het Nationale Ballet in première.
93 / 94
Volledige Artifact op het repertoire
Nadat Het Nationale Ballet in 1991 het tweede deel van William Forsythes Artifact uitbracht, wordt dit seizoen het volledige meesterwerk op het repertoire genomen, dat bij de wereldpremière door Ballett Frankfurt in 1984 'als een bom insloeg'. NRC Handelsblad schrijft naar aanleiding van de Nationale Ballet-première : "Het terugzien van Artifact bevestigde Forsythes unieke positie in choreografenland. De rijkdom aan variatie, de wijze waarop hij onderdelen tot op het bot ontleedt en daarna tot nieuwe vormen smeedt, blijft overweldigend, evenals zijn suggestieve en verwarring scheppende theatrale meesterschap".
Gouden Theaterdansprijs voor Rachel Beaujean
Tweede soliste Rachel Beaujean wordt in oktober 1993 onderscheiden met de Gouden Theaterdansprijs van de VSCD. Ze krijgt de prijs omdat ze, aldus de jury, diverse stijlen even goed danst en omdat haar aanwezigheid altijd sterk is, of ze nu solo werkt of in de groep. "Wilskracht en overtuiging", aldus het juryrapport, "noemde ze zelf eens de sleutel tot haar danskunst. Toewijding en overgave zouden daaraan kunnen worden toegevoegd".
Rudi van Dantzig neemt afscheid als huischoreograaf
Aan het einde van seizoen 1993/1994 neemt Het Nationale Ballet afscheid van Rudi van Dantzig, die na zijn vertrek als artistiek leider in 1991 nog als huischoreograaf was aangebleven. Ter gelegenheid hiervan wordt een hommageprogramma gedanst, bestaande uit zijn debuutchoreografie Nachteiland, de wereldpremières van Van Dantzigs Pleisterplaats en Toer van Schayks De omkeerbaarheid van roest én Collective Symphony van Van Dantzig, Van Manen en Van Schayk.
94 / 95
Lissabon Culturele Hoofdstad van Europa
Een hoogtepunt in dit seizoen is het optreden van Het Nationale Ballet tijdens de manifestatie Lissabon Culturele Hoofdstad van Europa 1994. William Forsythes Artifact wordt juichend ontvangen in een driemaal volledig uitverkocht Centro Cultural de Bélem.
Tweemaal Carré
In oktober 1994 presenteert Het Nationale Ballet twee programma's in Theater Carré. Het eerste bestaat uit de wereldpremière van Even the Angels fall… van het opkomende Frans-Algerijnse choreografietalent Redha Benteifour, in combinatie met Hans van Manens iconische videoballet Live. Het tweede programma behelst de wereldpremière van Toer van Schayks avondvullende Amphitheater, waarin hij, aldus Trouw, "veertig jaar kunstenaarschap samenvat in dans".
Gouden Theaterdansprijs voor Jeanette Vondersaar
De VSCD kent de Gouden Theaterdansprijs 1994 toe aan eerste soliste Jeanette Vondersaar. "Zij beschikt over een bewonderenswaardige techniek en een enorme hoeveelheid energie. Haar innerlijke drive en sensuele temperamentvolle uitstraling maken haar tot een krachtige vrouwelijke soliste", aldus het juryrapport. Ook ontvangt Vondersaar dit seizoen de Alexandra Radius Prijs, uit naam van de Vrienden van Het Nationale Ballet.
Jan Fabre
De meest spraakmakende première in dit seizoen is Jan Fabres avondvullende Quando la terra si rimette in movimento, op muziek van de Poolse componist Eugeniusz Knapik. De meningen over de creatie zijn zeer verdeeld, variërend van "Fabre maakt furore met dit danswerk - je zou het exerceren kunnen noemen - maar het blijft machtig mooi" tot "De belangrijkste conclusie is dat Fabre geen choreograaf is (..) In een eentonig traag tempo huppelen en schuiven de dansers in wisselende formaties over het toneel".
Ted Brandsens Blue Field
Met Ted Brandsens nieuwe creatie Blue Field, die op 23 februari 1995 zijn wereldpremière in Amsterdam beleeft, treedt Het Nationale Ballet in mei 1995 op in San Francisco tijdens het United We Dance Festival, georganiseerd door het San Francisco Ballet ter viering van de 50ste verjaardag van de Verenigde Naties.
Solisten verruilen Kirov Ballet voor Het Nationale Ballet
Met Larissa Lezhnina en Alexander Gouliaev is het solistentableau van Het Nationale Ballet sinds dit seizoen uitgebreid met twee voormalige sterren van het befaamde Kirov Ballet (nu: Marijinski Ballet). Op tournee in Amsterdam, in 1992, werden de dansers tijdens een repetitie gespot door artistiek directeur Wayne Eagling, die hen bij die gelegenheid een contract aanbood.
95 / 96
Boris de Leeuw bevorderd tot eerste solist
Als eerste Nederlandse danser sinds Henny Jurriëns wordt de 23-jarige Boris de Leeuw met ingang van seizoen 1995/1996 benoemd tot eerste solist. Hij is daarmee de jongste Nederlandse eerste solist die Het Nationale Ballet sinds zijn oprichting in 1961 heeft gekend. Alleen Olga de Haas was jonger - 19 - toen zij in 1964 tot eerste solist werd bevorderd. De Leeuw ontvangt in januari 1996 de Alexandra Radius Prijs, nadat hij in 1993 al was onderscheiden met de Aanmoedigingsprijs van Stichting Dansersfonds '79.
Prijzen voor Marieke Simons en Rachel Beaujean
De 25-jarige Marieke Simons, coryphée van Het Nationale Ballet, ontvangt de Gouden Theaterdansprijs van de VSCD. De jury noemt haar een "zeer veelzijdige danseres, die technisch perfect en met grote bezieling haar vak uitoefent".
Tweede soliste Rachel Beaujean ontvangt dit seizoen de Prijs van Verdienste van Stichting Dansersfonds '79.
Voor het eerst ook niet-Westerse dans in Het Muziektheater
Vanaf dit seizoen haalt de afdeling Gastprogrammering van Het Muziektheater, onder leiding van Pieter Hofman, ook een groot aantal niet-Westerse producties naar Nederland. De spits wordt in april 1996 afgebeten door het Indonesische Ensemble van de Kraton Surakarta.
96 / 97
Notenkraker & Muizenkoning
Op 13 december 1996 beleeft Notenkraker & Muizenkoning zijn wereldpremière, in een volledig Hollandse interpretatie van artistiek leider Wayne Eagling en huischoreograaf en ontwerper Toer van Schayk.
Eindelijk weer een nieuwe Van Manen
Voor het eerst sinds Hans van Manens vertrek in 1987 presenteert Het Nationale Ballet weer een nieuw werk van Nederlands belangrijkste choreograaf: Three Pieces for HET. Het ballet wordt met groot enthousiasme ontvangen, waarbij vooral dansers Sofiane Sylve en Gaël Lambiotte - op dat moment respectievelijk nog grand sujet en coryphée - worden geprezen.
Nieuwe Grahams
Nadat de Amerikaanse Martha Graham Dance Company in het vorige seizoen in Het Muziektheater optrad in het kader van de Gastprogrammering, neemt Het Nationale Ballet dit seizoen opnieuw twee werken van de 'hogepriesteres van de moderne dans' op het repertoire: Embatteled Garden en Lamentation. In 1999 volgen ook nog Acts of Light en Errand into the Maze.
Rolling Stones
Voor de vierde keer danst Het Nationale Ballet een choreografie waarvoor muziek van The Rolling Stones is gebruikt. Na Visibily… By Chance van Koert Stuyf (1967) en Spoef (1968) en You can't always get what you want (1970) van Robert Kaesen, neemt het gezelschap dit seizoen Rooster van de Britse choreograaf Christopher Bruce op het repertoire. "Het Nationale Ballet gaat op de machotoer (..) Rooster is een ongecompliceerd, puur onderhoudend stuk", aldus de Volkskrant.
Rachel Beaujean beëindigt haar danscarrière
Op 19 juni 1997 danst tweede soliste Rachel Beaujean haar laatste voorstelling. Twintig jaar na haar start bij Het Nationale Ballet verruilt ze het podium voor een functie als balletmeester (inmiddels is ze adjunct artistiek directeur van het gezelschap). De danseres die jarenlang een van Hans van Manens belangrijkste muzes was, neemt afscheid met Sarcasmen, Van Manens iconische 'ballet voor twee', dat ze samen met Clint Farha talloze keren vertolkte in binnen- en buitenland.
97 / 98
Programma's gewijd aan Balanchine, Van Manen en Van Schayk
Naast een programma met drie werken van George Balanchine (Apollon musagète, Serenade en Concerto barocco) presenteert Het Nationale Ballet dit seizoen voor het eerst sinds lange tijd weer een volledig Hans van Manen-programma, bestaande uit zijn succeschoreografieën Metaforen, 5 Tango's en Trois gnossiennes en zijn meest recente creatie voor het gezelschap: Three Pieces for HET.
Prijzen voor Valerie Valentine en Caroline Sayo Iura
De Amerikaanse eerste solisten Valerie Valentine en Caroline Sayo Iura worden beiden geëerd. Valentine, die sinds 1973 verbonden is aan Het Nationale Ballet, ontvangt de Gouden Theaterdansprijs van de VSCD voor haar hele oeuvre. Iura, die in 1978 bij de groep kwam, krijgt de Prijs van Verdienste van Dansersfonds '79. De jury noemt haar een "kleine danseres die met haar aanwezigheid een ruimte kan vullen".
Danser Alexander Money-Kyrle overlijdt na val tijdens toneelrepetitie
Tijdens een toneelrepetitie van Romeo en Julia komt de Britse danser Alexander Money-Kyrle op 18 maart 1998 op zeer ongelukkige wijze ten val. Twee dagen later overlijdt hij aan zijn verwondingen. In de Mozes en Aäronkerk vindt later een herdenkingsdienst plaats, in aanwezigheid van zijn familie.
98 / 99
Succes voor Van Manen in Edinburgh
In augustus 1998 eert het befaamde Edinburgh Festival meesterchoreograaf Hans van Manen met een uitgebreid retrospectief. Het Nationale Ballet presenteert twee programma's gewijd aan zijn werk en ook Nederlands Dans Theater is te gast, met onder meer de wereldpremière van Van Manens Zero Hour. Tijdens het festival ontvangt Van Manen de Archangel, de Edinburgh Festival Critics' Award, ter bekroning van zijn gehele oeuvre.
All female
Als seizoensopening presenteert Het Nationale Ballet in september 1998 een programma met werk van drie vrouwelijke Amerikaanse choreografen. Nieuw op het repertoire zijn drie creaties van Doris Humphrey, alle gemaakt rond 1930, en Twyla Tharps In the Upper Room uit 1986. Het programma wordt aangevuld met Carolyn Carlsons Slow, heavy and blue - sinds 1984 op het Nationale Ballet-repertoire.
Prijs van Verdienste voor Wim Broeckx
Dit seizoen kent het Dansersfonds '79 zijn jaarlijkse Prijs van Verdienste toe aan eerste solist Wim Broeckx, sinds 1982 verbonden aan Het Nationale Ballet. De jury prijst hem vanwege zijn "danstechnische kunnen, zijn doorleefde artistieke invulling van vele rollen, zijn aanstekelijke dansdrift en zijn overduidelijke interesse in collega's".
Toverfluit
In februari 1999 brengen Wayne Eagling en Toer van Schayk hun tweede gezamenlijke avondvullende productie uit: Toverfluit, gebaseerd op Mozarts beroemde opera Die Zauberflöte. Waar hun Notenkraker & Muizenkoning in 1996 een overweldigend succes is, vinden de meeste critici Toverfluit ronduit teleurstellend.
Debuutchoreografie David Dawson
Met Psychic Whack op muziek van Thom Willems maakt de Britse danser David Dawson, na eerdere workshopchoreografieën, zijn eerste ballet voor het reguliere programma van Het Nationale Ballet. "Een dynamisch, spetterend en abstract dansstuk (..) een aaneenschakeling van flitsende (spitzen)combinaties, met continue felle accenten en benen die tot voorbij de oren knallen", aldus het Algemeen Dagblad.
Afscheid Clint Farha
Na 26 jaar verbonden te zijn geweest aan Het Nationale Ballet zet eerste solist Clint Farha een punt achter zijn danscarrière. Zijn grote belang voor het gezelschap - met name in de werken van huischoreografen Rudi van Dantzig, Hans van Manen en Toer van Schayk - wordt in alle landelijke kranten onderstreept.
99 / 00
Artifact in Edinburgh en Brazilië
Voor het tweede achtereenvolgende jaar is Het Nationale Ballet te gast op het Edinburgh Festival. Ditmaal met William Forsythes Artifact. "(..) it's a journey we willingly, and often wonderingly, undergo and its pleasure is compounded by Dutch National Ballet who perform with an entranced intelligence that makes the work seem very much their own", oordeelt The Guardian. Later in het seizoen is Artifact ook te zien in Rio de Janeiro en São Paulo. In de laatste stad wordt ook een speciale kindervoorstelling gegeven, waarbij de kinderen eerst de bewegingen van de zogeheten 'mud woman' uit het ballet krijgen aangeleerd.
Stravinsky Festival
In februari en maart 2000 presenteert Het Nationale Ballet een Stravinsky Festival, bestaande uit twee programma's, met daarin Apollon musagète, Symphony in Three Movements en Violin Concerto van George Balanchine, Les Noces van Bronislava Nijinska en de wereldpremières van Wayne Eaglings Sacre du Printemps en Krzysztof Pastors Do not go gentle....
Van Manen opnieuw in Carré
Opnieuw slaan Het Nationale Ballet en Theater Carré de handen ineen: in mei 2000 presenteren zij een Hans van Manen-programma in de piste van Carré, bestaande uit Live, Trois gnossiennes, de Nationale Ballet-première van Black Cake en de wereldpremière van Bach Pieces. Over dit laatste werk schrijft dagblad Trouw: "Samen scheppen de vier dansers die sublimerende, sensuele harmonie (..) In die eendracht proeven zij de vruchten die Van Manen in 45 seizoenen liet rijpen, met adembenemende virtuositeit."
Afscheidsvoorstelling Coleen Davis
Op 9 mei 2000 neemt eerste soliste Coleen Davis na ruim 23 jaar afscheid van Het Nationale Ballet, in Theater Carré, waar ze het ballet danst waarmee haar carrière 21 jaar eerder een vlucht nam: Live van Hans van Manen. De Volkskrant schreef destijds: "Met het optreden door de prille Coleen Davis (19) werd een ster geboren die een zeldzame, ontroerende schoonheidservaring weet te bewerkstelligen." Een week voor haar afscheidsvoorstelling wordt Davis onderscheiden met de Prijs van Verdienste van Dansersfonds '79.
Danscombinatie
In april en mei 2000 werkt Het Nationale Ballet samen met Dansgroep Krisztina de Châtel en dansgezelschap Leine Roebana mee aan de eerste editie van de Danscombinatie, een initiatief om, met zeer gevarieerde voorstellingen, een nieuw publiek kennis de laten maken met de Nederlandse dans. Het programma is te zien in 25 merendeels kleinere theaters in Nederland.
A Million Kisses to my Skin
In juni 2000 presenteert Het Nationale Ballet een Bach-programma, met daarin, naast het tweede deel van Artifact, de wereldpremières van Krzysztof Pastors In Light and Shadow en David Dawsons A Million Kisses to my Skin. Dawsons creatie - die samenvalt met zijn afscheid als danser bij het gezelschap - betekent zijn internationale doorbraak. Het ballet wordt tot op de dag van vandaag door gezelschappen wereldwijd gedanst, waaronder het Semperoper Ballett, Wiener Staatsballett, Pacific Northwest Ballet, Royal New Zealand Ballet, Singapore Dance Theater en - in 2022 - het Tokyo Ballet.
Access All Areas
Het seizoen wordt besloten met Access All Areas, waarvoor Het Nationale Ballet samenwerkt met Slagwerk Den Haag. Het publiek wordt over een oplichtende loopplank naar het podium geleid, waar de choreografie van Redha Benteifour en Ashley Page zich op verschillende plaatsen op en achter het toneel afspeelt. Recensenten zijn behoorlijk kritisch over de productie. Zo schrijft dagblad Trouw: "In 85 ronduit afschuwwekkende minuten steekt Het Nationale Ballet Holiday on Ice of de MGM-studio's van Hollywood naar de kroon."
00 / 01
Eerste schoolmatinee in Het Muziektheater
Op initiatief van artistiek directeur Wayne Eagling vindt op 9 oktober 2000 de eerste schoolmatinee in Het Muziektheater (nu Nationale Opera & Ballet) plaats, en wel van een ingekorte versie van The Sleeping Beauty, gepresenteerd door Yvon Jaspers. Het is nog een proef (circa 500 schoolkinderen zijn aanwezig), maar vanaf dit moment worden basisschoolleerlingen uit Amsterdam en de rest van Noord-Holland regelmatig verrast op speciaal voor hen bewerkte versies van de grote balletklassiekers. Zo bezoeken op 14 september 2001 1000 kinderen Sir Frederick Ashtons Assepoester. Deze voorstelling wordt gepresenteerd door Kasper van Kooten.
Prijzen Dansersfonds voor Jane Lord en Krzysztof Pastor
Op 1 november 2000 ontvangt eerste soliste Jane Lord de Prijs van Verdienste van Dansersfonds '79. Dit gebeurt kort na haar afscheidsvoorstelling, waarbij ze de rol van de Seringenfee vertolkt in Sir Peter Wrights Sleeping Beauty. Krzysztof Pastor ontvangt de (eenmalige) Choreografieprijs van het fonds.
Erasmusprijs voor Hans van Manen
Uit handen van Prins Bernhard ontvangt choreograaf Hans van Manen op 3 november 2000 de prestigieuze Erasmusprijs. Met de prijs eert de Stichting Praemium Erasmianum tevens de Nederlandse danskunst als geheel. De Stichting noemt Van Manen "een invloedrijk en inspirerend kunstenaar, die voor de wereld van de dans en voor de dans in de wereld van onschatbare betekenis is". Bij de uitreikingsceremonie in het Koninklijk Paleis op de Dam uit Van Manen fikse kritiek aan het adres van de overheid, bij wie de dans er volgens hem te bekaaid afkomt.
Nieuwe versie La Sylphide
Na de versie van Harold Lander in seizoen 1962/1963 brengt Het Nationale Ballet voor de tweede maal August Bournonvilles La Sylphide uit, een van de vroegste, nog bewaard gebleven choreografieën, daterend uit 1832. Ditmaal in de versie van Bournonville-expert Dinna Bjørn, die het ballet ook instudeert. Toer van Schayk tekent voor de nieuwe decors en kostuums.
Nominatie Laurence Olivier Award voor Hans van Manens Live
In mei 2001 geeft Het Nationale Ballet zes voorstellingen in het Sadler's Wells Theatre in Londen. Verdeeld over twee programma's worden werken van George Balanchine, Krzysztof Pastor en diverse choreografieën van Hans van Manen gedanst, waarbij Live in beide programma's het slotballet is. Enkele maanden later wordt Live genomineerd voor een Laurence Olivier Award.
Kurt Weill
Met Kurt Weill presenteert danser/huischoreograaf Krzysztof Pastor zijn eerste avondvullende ballet, gezet op een collage van composities van de Duitse componist. De Volkskrant: "Pastor en Weill zorgen een avond lang voor dansgenot (..) Dans, beeld, muziek en zang gaan naadloos samen in dit Gesamtkunstwerk." De productie wordt in 2002 in drie categorieën genomineerd voor een Prix Benois de la Danse, ook wel de 'Oscar van de dans' genoemd.
Staatsbezoek Rusland
Op 6 juni 2001 verzorgt Het Nationale Ballet de zogeheten contraprestatie tijdens een staatsbezoek van Koningin Beatrix aan Rusland. In aanwezigheid van president Poetin danst het gezelschap in het Maly-theater in Moskou het tweede deel uit William Forsythes Artifact, Hans van Manens Adagio Hammerklavier en het vierde deel van George Balanchines Brahms Schönberg Kwartet.
Reuven Voremberg met pensioen
Na meer dan 40 jaar aan Het Nationale Ballet verbonden te zijn geweest - eerst als danser, daarna als balletmeester en vervolgens als hoofd van de artistieke staf - gaat Reuven Voremberg dit seizoen met pensioen. Het Balanchine-programma dat het gezelschap in september 2000 presenteert, wordt aan hem opgedragen, en bij de premièrevoorstelling wordt Voremberg benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
